بررسی و مقایسه ساختار خانواده، نظارت والدین و همنشینی با همسالان بزهکار در دو گروه بزهکار و بهنجار هدف پژوهش حاضر بود. همچنین رابطه متقابل این عوامل با یکدیگر مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش مقطعی 96 نفر از نوجوانان بزهکار و 87 نفر از نوجوانان بهنجار در تهران به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه‌های ساختار خانواده، نظارت والدین و همنشینی با همسالان بزهکار را تکمیل کردند. داده‌ها به کمک آزمون t برای گروه‌های مستقل، آزمون خی‌دو و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند. با توجه به نتایج آزمون t برای گروه‌های مستقل دو گروه از نظر نظارت والدین و همنشینی با همسالان بزهکار تفاوت معنی‌داری را نشان دادند. همچنین نتایج آزمون خی دو نشان داد بین دو گروه بزهکار و بهنجار از نظر ساختار خانواده تفاوت معنی‌داری وجود دارد. به‌علاوه نوجوانان متعلق به خانواده‌های گسسته در مقایسه با نوجوانان خانواده‌های پیوسته نظارت کمتری را از سوی والدین خود گزارش کردند. نتایج این پژوهش همسو با یافته‌های پژوهش‌های قبلی بود و نشان داد که آشفتگی در ساختار خانواده، نظارت ضعیف والدین و همنشینی با همسالان بزهکار نقشی مهم در پدیده بزهکاری دارند. لذا توجه به این عوامل به‌عنوان عوامل زمینه‌ساز بزهکاری ضروری به‌نظر می‌رسد

واژه‌های کلیدی: بزهکاری، ساختار خانواده، نظارت والدین، همنشینی با همسالان بزهکار