هدف پژوهش حاضر بررسی نقش حساسیت به اضطراب و نظم جویی شناختی هیجان در اضطراب و افسردگی بود. ابتدا از میان 300 نفر مرد داوطلب شرکت در مطالعه، بر اساس نمرات­شان در مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس، تعداد41نفر که در مؤلفه­ی افسردگی DASS نمره­ی یک انحراف معیار بالاتر از میانگین نمونه بودند، در گروه افسرده و تعداد 52 نفر که در مؤلفه­ی اضطراب DASS نمره­ی یک انحراف معیار بالاتر از میانگین نمونه بودند، در گروه مضطرب و به­طور تصادفی تعداد 60نفر که نمرات بالایی نداشتند، در گروه بهنجار قرار گرفتند. سپس آنها فرم کوتاه پرسشنامه­ی نظم جویی شناختی هیجان و مقیاس حساسیت به اضطراب را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل آماری داده­ها با روش­های همبستگی پیرسون و تحلیل تشخیصی به روش گام به گام انجام شد.نتایج نشان داد که برای طبقه بندی افراد در هر کدام از گروه­ها، حساسیت به اضطراب، ارزیابی مثبت، تمرکز مجدد مثبت، فاجعه سازی، سرزنش خود و دیگران، سهم پیش­بینی معناداری داشتند، و حساسیت به اضطراب قوی­ترین متغیر پیش­بینی برای عضویت افراد در گروه­ها بود. به­طور خلاصه، 5/59 درصد از موارد به­درستی در گروه­ها قرار داده شده­اند. این یافته­ها نشان می­دهد کهحساسیت به اضطراب و نظم جویی شناختی هیجان به عنوان دو عامل مهم در آسیب شناسی روانی افسردگی و اضطراب نقش دارند که باید به هنگام روان درمانی توجه ویژه­ای به آنها مبذول شود.

واژه‌های کلیدی: حساسیت به اضطراب، نظم جویی شناختی هیجان، اضطراب، افسردگی