هدف پژوهش حاضر مقایسه­ی اثربخشی مدیریت استرس شناختی-رفتاری، آموزش خوش­بینی و درمان طبی بر علائم روانشناختی، جسمانی و شاخص­های ایمنی شناختی بیماران مبتلا به کولیت اولسراتیو بود. به این منظور 30 نفر از بیماران زن مبتلا به کولیت اولسراتیو به شیوه­ی نمونه­گیری در دسترس انتخاب شده و به­طور تصادفی در 3 گروه مدیریت استرس شناختی- رفتاری، آموزش خوش­بینی و درمان طبی گمارده شدند. هر سه گروه به مقیاس بیمارستانی اضطراب، افسردگی و شاخص فعالیت بیماری کولیت پاسخ دادند و نمونه­ی خونی از آنان جمع­آوری شد. سپس دو گروه آزمایشی در 9 جلسه مداخله­ی گروهی مدیریت استرس شناختی- رفتاری و آموزش خوش­بینی شرکت کردند و پس از آن هر 3 گروه مجدداً به مقیاس­ها پاسخ داده و نمونه­ی خونی از آنان جمع­آوری شد، این کار در پیگیری 6 ماهه نیز تکرار گردید. برای تحلیل داده­ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از اثربخشی هر دو شیوه­ی مداخله بر افسردگی، اضطراب، کورتیزول و TNF_&alpha، و عدم اثربخشی مداخلات بر علائم جسمانی، IL6 و  IL₄بود. در مجموع می­توان اظهار داشت که مداخلات روانشناختی از جمله؛ مدیریت استرس و آموزش خوش­بینی می­تواند در بهبود علائم روانشناختی و تنظیم عملکرد ایمنی بیماری کولیت اولسراتیو و درمان جامع این بیماران سودمند باشد.

واژه‌های کلیدی: کولیت اولسراتیو، مدیریت استرس شناختی- رفتاری، آموزش خوش بینی، سیستم ایمنی