دوره 14، شماره 3 - ( دوره چهاردهم، شماره سوم، پاییز 1399 )
جلد 14 شماره 3 صفحات 66-53 |
برگشت به فهرست نسخه ها
پیمان مام‌شریفی1 
، فرامرز سهرابی 2، هانیه رضائی فر3 ، هانیه روزبهانی4 ، نازنین اسدی5 ، سارا شعبانیان اول خانسری6 ، زهرا روشن قیاس7
، فرامرز سهرابی 2، هانیه رضائی فر3 ، هانیه روزبهانی4 ، نازنین اسدی5 ، سارا شعبانیان اول خانسری6 ، زهرا روشن قیاس7
1- ﮔﺮوه روانﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ، داﻧﺸﮑﺪه روانﺷﻨﺎﺳﯽ و ﻋﻠﻮم ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻼﻣﻪ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﺋﯽ، ﺗﻬﺮان، ایﺮان.
2- روانﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ، ﮔﺮوه روانﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ، داﻧﺸﮑﺪه روانﺷﻨﺎﺳﯽ و ﻋﻠﻮم ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻼﻣﻪ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﺋﯽ، ﺗﻬﺮان، ایﺮان ، asmar567@yahoo.com
3- کارشناسی ارشد،روانشناسی بالینی،گروه روانشناسی بالینی،دانشگاه آزاد، واحد غرب، تهران، ایران
4- روانﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ، ﮔﺮوه روانﺷﻨﺎﺳﯽ، داﻧﺸﮕﺎه آزاد، واﺣﺪ ﻋﻠﻮم ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت، ﺗﻬﺮان، ایﺮان.
5- روانﺷﻨﺎﺳﯽ ﻋﻤﻮﻣﯽ، ﮔﺮوه روانﺷﻨﺎﺳﯽ، داﻧﺸﮕﺎه اﻟﺰﻫﺮا )س(، ﺗﻬﺮان، ایﺮان.
6- روانﺷﻨﺎﺳﯽ ﻋﻤﻮﻣﯽ، ﮔﺮوه روانﺷﻨﺎﺳﯽ، ﻣﻮﺳﺴﻪ آﻣﻮزش ﻋﺎﻟﯽ ﮐﻮﺷﯿﺎر، رﺷﺖ، ایﺮان.
7- روانﺷﻨﺎﺳﯽ ﻋﻤﻮﻣﯽ، ﮔﺮوه روانﺷﻨﺎﺳﯽ ﻋﻤﻮﻣﯽ، داﻧﺸﮕﺎه آزاد واﺣﺪ رودﻫﻦ، ﺗﻬﺮان، ایﺮان.
2- روانﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ، ﮔﺮوه روانﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ، داﻧﺸﮑﺪه روانﺷﻨﺎﺳﯽ و ﻋﻠﻮم ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻼﻣﻪ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﺋﯽ، ﺗﻬﺮان، ایﺮان ، asmar567@yahoo.com
3- کارشناسی ارشد،روانشناسی بالینی،گروه روانشناسی بالینی،دانشگاه آزاد، واحد غرب، تهران، ایران
4- روانﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ، ﮔﺮوه روانﺷﻨﺎﺳﯽ، داﻧﺸﮕﺎه آزاد، واﺣﺪ ﻋﻠﻮم ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت، ﺗﻬﺮان، ایﺮان.
5- روانﺷﻨﺎﺳﯽ ﻋﻤﻮﻣﯽ، ﮔﺮوه روانﺷﻨﺎﺳﯽ، داﻧﺸﮕﺎه اﻟﺰﻫﺮا )س(، ﺗﻬﺮان، ایﺮان.
6- روانﺷﻨﺎﺳﯽ ﻋﻤﻮﻣﯽ، ﮔﺮوه روانﺷﻨﺎﺳﯽ، ﻣﻮﺳﺴﻪ آﻣﻮزش ﻋﺎﻟﯽ ﮐﻮﺷﯿﺎر، رﺷﺖ، ایﺮان.
7- روانﺷﻨﺎﺳﯽ ﻋﻤﻮﻣﯽ، ﮔﺮوه روانﺷﻨﺎﺳﯽ ﻋﻤﻮﻣﯽ، داﻧﺸﮕﺎه آزاد واﺣﺪ رودﻫﻦ، ﺗﻬﺮان، ایﺮان.
چکیده: (3246 مشاهده)
| هدف پژوهش حاضر پیش‌بینی سلامت روان بر اساس متغیرهای حمایت اجتماعی و ویژگی‌های شخصیتی بود. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیۀ اعضای هلال‌احمر هفت استان (آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی، اردبیل، زنجان، گیلان، کرمان و هرمزگان) بودند که از میان آن‌ها 218 نفر با روش تمام شماری به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای اندازه‌گیری شامل پرسشنامه حمایت اجتماعی (SSQ)، پرسشنامه شخصیتی نئو (NEO) و پرسشنامه سلامت روانی (SCL-25) بودند. سپس داده‌های حاصل با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون گام‌به‌گام تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج نشان داد که بین حمایت اجتماعی با سلامت روان رابطه منفی معناداری وجود داشت. همچنین بین بعد شخصیتی روان رنجور خویی با سلامت روان رابطۀ مثبت معناداری وجود داشت (نکته: نمرات بالا در پرسشنامه سلامت روان حاکی از پایین بودن سلامت روانی است). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون گام‌به‌گام نشان داد که حمایت اجتماعی و بعد شخصیتی روان رنجور خویی توانستند 20 درصد از واریانس متغیر سلامت روان را تبیین و آن را پیش‌بینی کنند. بر اساس نتایج پژوهش می‌توان گفت که متغیرهای حمایت اجتماعی و ویژگی‌های شخصیتی می‌توانند نقش مهمی در ارتقا سلامت روان در افراد داشته باشند و لزوم توجه به این متغیرهای مهم در برنامه‌های ارتقا سلامت روان باید مدنظر قرار گیرد. |
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |