هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی درمانگری به شیوه تنیدگی‌زدایی بر رضامندی روانی با توجه به سبک‌های هویت می‌باشد. با استفاده از روش تجربی حقیقی و نمونه گیری تصادفی از بین دانشجویان مؤنث دوره کارشناسی پس از تعیین نوع سبک هویت 67 نفرکه دارای سبک های هویت هنجاری و سردرگم/ اجتنابی بودند در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایشی در12 جلسه )هر جلسه 90دقیقه) تحت درمان قرار گرفتند. گروه کنترل هیچ گونه درمانی دریافت نکرد. جهت تحلیل یافته ها از روش های آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری دو راهه استفاده گردید. نتایج تحلیل نشان داد رضامندی روانی گروه آزمایش به طور معناداری نسبت به گروه کنترل افزایش یافته است. براساس یافته ها سبک‌های هویت تأثیری بر رضامندی روانی نداشته است اما سبک‌های هویت توانسته اند تأثیر معناداری در اثر بخشی آموزش تنیدگی زدایی بر رضامندی روانی ایجاد کند. پیگیری وضعیت افراد نشان دهنده‌ی پایداری تغییرات ایجاد شده است. تغییر نظام باورها و ایجاد راهکارهای مقابله کارآمد و سازگارانه در جهت ارتقا رضامندی روانی در افراد با سبک هویت و راهبرد پردازشی متفاوت ضروری به نظر می رسد.

واژه‌های کلیدی: درمانگری به شیوه تنیدگی زدایی، رضامندی روانی، سبک های هویت