پژوهش حاضر به منظور بررسی ساختار عاملی مقیاس ترس از صمیمیت و دستیابی به ابزاری دقیق در سنجش میزان ترس از صمیمیت برای نمونه جمعیت ایرانی اجرا گردید. جامعه آماری پژوهش مردان و زنان متأهل شهر تهران بودند. حجم نمونه 567 نفر بود، که از این تعداد 329 نفر (58%) زن و 238 نفر (9/41%) مرد بودند. با به کارگیری روش تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی ساختار پرسشنامه بررسی شد. تحلیل عاملی 2 عامل را در بین 35 سؤال آشکار ساخت: عامل 1 ترس از صمیمیت در «رابطه با همسر» و عامل 2 ترس از صمیمیت در «رابطه با دیگران» است. همسانی درونی کل مقیاس 83/0، عامل 1، 81/0 و عامل 2، 79/0 و ضریب اعتبار بازآزمایی کل مقیاس 92/0 و برای عامل های فرعی 1 و 2 به ترتیب 87/0 و 85/0 به دست آمد. تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که داده ها از برازش خوبی برخوردار است. همبستگی منفی (58/0-) این مقیاس با مقیاس صمیمیت واکر و تامپسون (1983) حاکی از روایی واگرای آزمون است. از مقیاس ترس از صمیمیت می توان جهت شناسایی و کمک به افرادی که در صمیمی شدن با دیگران به ویژه همسرشان مشکل دارند استفاده کرد. همچنین می توان از این مقیاس در کارهای بالینی و پژوهشی استفاده کرد.

واژه‌های کلیدی: ترس از صمیمیت، ویژگی های روان سنجی