معصومه شفیعی، فضل اله میردریکوند، حدیث حیدری راد،
دوره 12، شماره 2 - ( دوره دوازدهم، شماره دوم 1397 )
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی الگوی روابط ساختاری دلسوزی به خود، انعطاف پذیری شناختی و علائم پس آسیبی بود. روش پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی است. جامعۀ آماری شامل تمام افرادی که در نیمۀ دوم سال 1395 به دلیل مواجه شدن با حداقل یک رویداد آسیبزا (از جمله انفجار مین منجر به نقص عضو و فوت والدین)، تحت حمایت کمیته امداد و بنیاد شهید شهرستان گیلانغرب بودند. نمونۀ مورد مطالعه 190 نفر برآورد شد که به روش نمونهگیری تصادفی طبقهای از بین افراد آسیبدیده انتخاب شدند. برای جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، مقیاس اختلال استرس پساز سانحه میسیسیپی، مقیاس دلسوزی به خود و پرسشنامه انعطافپذیریشناختی استفاده شد. دادههای جمعآوری شده نیز با استفاده از روش تحلیل عاملی و مدلسازی معادلات ساختاری مورد آزمون قرار گرفت. برای بررسی برازش مدل مفهومی پژوهش براساس الگوریتم تحلیل مدلها و با استفاده از نرم افزار PLS تحلیل انجام شد. نتایج تحقیق نشان دادند که شاخصهای برازش مدل، مسیر دلسوزی به خود بر علائم استرس پس آسیبی با میانجیگری انعطافپذیری شناختی را تأیید میکند. همچنین دلسوزی به خود هم به صورت مستقیم هم به صورت غیر مستقیم با تأثیر بر علائم استرس پس آسیبی همراه است. بنابراین انعطافپذیری شناختی یکی از گذرگاههای تبیینی ارتباط دلسوزی به خود و علائم پس آسیبی است.
