3 نتیجه برای ترس از صمیمیت
هاجر فلاح زاده، ولی اله فرزاد، محمود فلاح زاده،
دوره 5، شماره 1 - ( 6-1390 )
چکیده
پژوهش حاضر به منظور بررسی ساختار عاملی مقیاس ترس از صمیمیت و دستیابی به ابزاری دقیق در سنجش میزان ترس از صمیمیت برای نمونه جمعیت ایرانی اجرا گردید. جامعه آماری پژوهش مردان و زنان متأهل شهر تهران بودند. حجم نمونه 567 نفر بود، که از این تعداد 329 نفر (58%) زن و 238 نفر (9/41%) مرد بودند. با به کارگیری روش تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی ساختار پرسشنامه بررسی شد. تحلیل عاملی 2 عامل را در بین 35 سؤال آشکار ساخت: عامل 1 ترس از صمیمیت در «رابطه با همسر» و عامل 2 ترس از صمیمیت در «رابطه با دیگران» است. همسانی درونی کل مقیاس 83/0، عامل 1، 81/0 و عامل 2، 79/0 و ضریب اعتبار بازآزمایی کل مقیاس 92/0 و برای عامل های فرعی 1 و 2 به ترتیب 87/0 و 85/0 به دست آمد. تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که داده ها از برازش خوبی برخوردار است. همبستگی منفی (58/0-) این مقیاس با مقیاس صمیمیت واکر و تامپسون (1983) حاکی از روایی واگرای آزمون است. از مقیاس ترس از صمیمیت می توان جهت شناسایی و کمک به افرادی که در صمیمی شدن با دیگران به ویژه همسرشان مشکل دارند استفاده کرد. همچنین می توان از این مقیاس در کارهای بالینی و پژوهشی استفاده کرد.
امیر نبی زاده، مهران فرهادی، خسرو رشید، رسول کردنوقابی،
دوره 13، شماره 1 - ( 3-1398 )
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی خنثی‌سازی دفاع‌های تاکتیکی در روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت بر سبک‌های دفاعی، اضطراب و ترس از صمیمیت انجام شد. در واقع هدفی که این تحقیق را از مطالعات اندک در حیطه‌ی روان‌پویشی متمایز می‌‌کند، بررسی ساختار مثلث تعارض(احساس، اضطراب، دفاع) با تاکید بر دفاع‌های بین فردی است. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی ( طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه) است. جامعه آماری کلیه دانشجویان سال ۹7-96 دانشگاه بوعلی سینا همدان(خوابگاه ها- سایت مرکزی) بودند که ۲۶ نفر از آنها با نمونه‌گیری داوطلبانه در دسترس (انتخاب غیر‌تصادفی و جایگزینی تصادفی) در دو گروه آزمایش و گواه قرارگرفتند. داده‌ها به وسیله پرسشنامههای سبک‌های دفاعی، اضطراب حالت- صفت و ترس از صمیمیت جمع‌آوری شد. درمانجویان گروه آزمایش هرکدام مداخلات ( تکنیک پرسش‌گری، فشار و چالش را براساس پروتکل روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت ) را در ۱۰ جلسه‌ی ۴۵ دقیقه‌ای دریافت کردند و برای درمانجویان گروه گواه مداخله‌ای صورت نگرفت. یافتهها نشان داد که خنثی‌سازی دفاع‌های تاکتیکی باعث کاهش استفاده از سبک‌های دفاعی رشد‌نایافته، روان رنجور، اضطراب حالت و اضطراب صفت شده است، ولی برای افزایش استفاده از سبک دفاعی رشد‌یافته و کاهش ترس از صمیمیت اثری نداشته است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که حذف دفاع‌های تاکتیکی یا بیرونی که ریشه در ترس از دوباره ناکام شدن صمیمیت و نزدیکی هیجانی دارد، می‌تواند تنش‌های بین‌فردی و درون‌فردی را کاهش دهد. به علاوه، این روش مداخله می‌تواند برخی از انواع سبک‌های دفاعی را تغییر دهد.
رضوان شفیعی، مریم صالح زاده، فهیمه دهقانی، محمدرضا مرتضوی زاده،
دوره 13، شماره 2 - ( 6-1398 )
چکیده
هدف پژوهش حاضر نقش ابرازگری هیجانی و ترس از صمیمیت بر کیفیت روابط بین فردی بیماران مبتلا به سرطان بود. پژوش حاضر یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و علی – مقایسهای است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی بیماران مبتلا به سرطان مرکز شهید رمضانزاده یزد بود. از این جامعه با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس تعداد 115 نفر انتخاب شدند. در این تحقیق از پرسشنامههای ابرازگری هیجانی کینگ و امونز ، ترس از صمیمیت دسکاتنر و سلن و کیفیت روابط بین فردی پیرس، ساراسون و ساراسون استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان استفاده شد. یافتهها نشان داد که بین متغیر ترس از صمیمیت با کیفیت روابط بین فردی بیماران مبتلا به سرطان همبستگی منفی و معنادار (379/0-) و بین متغیر ابرازگری هیجانی با کیفیت روابط ین فردی بیماران مبتلا به سرطان همبستگی مثبت و معنادار (598/0) وجود دارد. همچنین براساس یافتهها 49% از واریانس کیفیت روابط بین فردی بیماران مبتلا به سرطان به وسیله‌ی متغیرهای ابرازگری هیجانی و ترس از صمیمیت تبیین می‌شود.
