2 نتیجه برای روان رنجورخویی
امید شکری، محمدنقی فراهانی، رضا کرمی نوری، علیرضا مرادی،
دوره 4، شماره 2 - ( 12-1389 )
چکیده
مطالعه حاضر با هدف بررسی الگوی روابط ساختاری بین متغیرهای روانرنجورخویی، استرس تحصیلی و رفتارهای سلامت در بین دانشجویان ایرانی و سوئدی انجام شد. 199 دانشجو (100 ایرانی و 99 سوئدی) به نسخه کوتاه فهرست پنج عامل (BFI-SV؛ رامستد و جان، 2007)، پرسشنامه استرس تحصیلی (ASQ؛ زاژاکووا، لینچ و اسپنشاد، 2005) و فهرست رفتارهای سلامت (HBI؛ برامان، 1998) پاسخ دادند. روابط بین متغیرهای مکنون و اندازهگیری شده در الگوی مفهومی, از طریق مدلیابی معادلات ساختاری آزمون شد. نتایج نشان داد که الگوی کلی با دادهها برازش قابل قبولی داشت. در الگوی کلی، روانرنجورخویی و استرس تحصیلی، رفتارهای سلامت را به طور منفی و معنادار و روانرنجورخویی، استرس تحصیلی را به طور مثبت و معنادار پیش بینی کردند. نتایج مربوط به آزمون تخصیص فرهنگی روابط ساختاری در گروههای فرهنگی مختلف نشان داد که روابط بین سازهها در الگوهای فرهنگی مختلف، هم ارز بودند. در مجموع، نتایج مطالعه حاضر از طریق تأکید بر اهمیت انسجام دیدگاه های روان شناسی فرهنگی و روان شناسی صفات، در طرح مطالعات، صورت بندی فرضیهها و انجام پالایشهای نظری در بافت بررسی بین فرهنگی روابط ساختاری بین متغیرهای روانرنجورخویی، استرس تحصیلی و رفتارهای سلامت، از ارزش اکتشافی بالایی برخوردار میباشد
مرتضی عندلیب کورایم، مجید محمود علیلو،
دوره 7، شماره 1 - ( 3-1392 )
چکیده
این پژوهش با هدف پیشبینی اختلال خودبیمار انگاری بر اساس صفات شخصیتی انجام شدهاست. به این منظور تعداد 234 نفر از افراد مراجعه کننده به خانههای سلامت شهرداری تهران، به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر، دو پرسشنامهی خودبیمارانگاری اهواز و پرسشنامهی شخصیتی NEO فرم کوتاه بود. نتایج همبستگی نشان داد که خودبیمارانگاری با روانرنجورخویی دارای همبستگی مثبت، و با سازگاری و برونگرایی دارای همبستگی منفی میباشد؛ همچنین این متغیر با دو صفت وجدانی بودن و انعطاف پذیری، هیچگونه ارتباط معناداری نداشت. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که در حالت کلی، صفات شخصیتی قادر به پیشبینی خودبیمارانگاری میباشند، که در این بین فقط سهم دو صفت روانرنجورخویی و سازگاری در پیشبینی خودبیمارانگاری معنادار است.
