دوره 6، شماره 20 - ( تابستان 1396 )
جلد 6 شماره 20 صفحات 187-173 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
قاسمی علی، نوابخش مهرداد، کردوانی پرویز. اولویت بندی مقاصد گردشگری پیرامونی کلان‌شهرها مورد: حومه های ییلاقی شمال تهران . اقتصاد فضا و توسعه روستایی. 1396; 6 (20) :173-187
1- ، mehrdad_navabakhsh@yahoo.com
چکیده: (5366 مشاهده)
شناخت جاذبه‌ها و توزیع زیرساختها بر اساس رتبه جذب گردشگر در هر منطقه، یکی از مسائل اساسی در صنعت گردشگری است که موجب می‌شود با در نظر گرفتن جاذبه‌ها و موقعیت آنها نسبت به ایجاد تأسیسات و زیرساخت‌های گردشگری اقدام گردد. در همین راستا تشکیل سلسله مراتبی از نواحی گردشگری که بتواند چارچوب مؤثری برای توزیع گردشگر و ارائه خدمات مناسب و کارکرد مطلوب داشته باشد، ضروری است. هدف پژوهش، تحلیل شاخصهای جاذبههای گردشگری مقاصد پیرامون کلان‌شهر تهران و اولویت‌بندی این نواحی و عوامل اثرگذار بر انتخاب مقاصد گردشگری است. ازاینرو پژوهش حاضر بر آن است با توجه به نیازهای گردشگری روزانه سطح شهر تهران، به رتبه‌بندی مقاصد گردشگری در محور شمالی تهران بپردازد. روش تحقیق ازنظر ماهیت مبتنی توصیفی- تحلیلی و ازنظر هدف کاربردی است. تحلیل داده‌ها با استفاده از الگوی تحلیل فرایند شبکه‌ای و سلسله مراتبی صورت گرفته است. جامعه آماری تحقیق شامل؛ محورهای گردشگری شمال تهران؛ لواسانات، دارآباد، کن و سولقان، توچال، دربند و درکه است که برخی از این محورها دارای روستاهایی باقابلیت گردشگری است. نمونه آماری مبتنی بر روش کوکران، تکمیل پرسشنامه و تحلیل فرایند شبکه‌ای در برنامه‌ریزی گردشگری نواحی پیرا شهری کلان‌شهر تهران است. شاخصهای تاریخی، اکو توریستی، زیرساختها، اماکن مذهبی و منابع آبی از مهم‌ترین مؤلفه‌های سطح‌بندی جاذبههای گردشگری برای پژوهش انتخاب شدند. یافته‌های تحقیق نشان میدهد نخست مقصد گردشگری لواسانات با 43% به‌عنوان مهم‌ترین مقصد گردشگری و سپس محورهای توچال با 31%، دربند با 21% و کن – سولقان با 17% در رتبههای بعدی قرار دارند، درنهایت، محور دارآباد با 14% پایین‌ترین رتبه مقصد گردشگری حومه‌های شمال تهران را داشته است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
