در دهه­های آینده به دلیل نیاز روز افزون انسان به غذا و کاهش ذخایر فسیلی، اتکای کشور هم از لحاظ تامین مواد غذایی و هم از لحاظ تامین منابع ارزی مورد نیاز اقتصاد، به زمین و خاک پایگاه اصلی فعالیت­های کشاورزی بیشتر می­شود. از تبعات رشد جمعیت وسعت یافتن سطوح انواع کاربری­های شهری، مسکونی و صنعتی است که به ضرر اراضی کشاورزی می­باشد. همچنین با توجه به اینکه استفاده از منابعی مانند خاک، آب، جنگل و مرتع حالت تشدیدی و تخریبی به خود گرفته است، لذا شناخت قابلیت­های ارضی و تخصیص اراضی به کاربری­های منطبق و همساز با ویژگی­های آن امری ضروری و حیاتی می­باشد. در این پژوهش سعی شده است با شناسایی ویژگی­های محیطی و ارزیابی آن، مکان­های بهینه برای توسعه کاربری کشاورزی شهرستان بروجرد مشخص شود. برای ارزیابی از 12 شاخص استفاده شده که با استفاده از تلفیق دو مدل منطق فازی و فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP)، مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشان می­دهد که 6/38 درصد منطقه مورد مطالعه (658 کیلومتر مربع) در کلاس تناسب کم، و 6/48 درصد (8/724 کیلومتر مربع) در کلاس تناسب زیاد قرار می­گیرد. بر اساس نقشه نهایی مناسب­ترین پهنه­ها برای توسعه کشاورزی در قسمت مرکزی منطقه از شمال و شمال غربی به جنوب کشیده شده است.