سارا زندیان، سعید کتابی، حسین وحید دستجردی،
دوره ۲۳، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۹ )
چکیده
مطالعات ترجمه اساسا با فعالیت هایی سر وکار دارد که نیروی پیش برنده ی آن ها متاثر از ماهیت اجتماعی-ارتباطی و بافت مند این فعالیت ها می باشد. از این رو˓ به نظر می رسد هیچ رشته ای همچون زبانشناسی اجتماعی˓ امکان بررسی دقیق و جامع روابط بین متکلمین و مخاطبانشان در فرایند ایجاد معنا را در بافتاری اجتماعی و متعاملی فراهم نمی آورد (فدریسی˓ ۲۰۱۸). اتخاذ رویکرد زبانشناسی اجتماعی نسبت به ترجمه˓ امروزه در راس تلاقی مطالعات ترجمه ( مکتوب و شفاهی) و جامعه شناسی˓ از اهمیتی روزافزون برخوردار است (وولف˓ ۲۰۱۰). بنابراین˓ مقاله ی حاضر با پذیرش رویکرد زبانشناسی اجتماعی˓ به بررسی رمان گتسبی بزرگ (۱۹۲۵) و ترجمه ی فارسی آن˓ اثر امامی (۲۰۰۰) پرداخته است. در این راستا˓ این پژوهش نسخه ی ارتقا یافته ی مدل زبانشناسی اجتماعی حاتم و میسن (۱۹۹۷) را جهت ارزیابی متون اصلی و مقصد به کار برده است. طی این فرایند˓ متون مورد نظر در دو سطح متنی و فرامتنی˓ با توجه به اجزای تشکیل دهنده ی مدل مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج این تحقیق تطبیقی که به طور مجزا در خصوص هر یک از متغیرهای سیاق مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت˓ بر درک و ارزیابی سطحی مترجم از جنبه های کاربرد-محور سیاق همچون عاملان گفتار و جنبه های کاربر-محور آن همچون طرز بیان صحه گذاردند. در مقابل˓ یافته های تحقیق حاکی از حفظ مولفه های برجسته ی بیان ادبی در ترجمه بود.