1- دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران ، sm.shadab1372@gmail.com
2- دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران
2- دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران
چکیده: (11 مشاهده)
رویکردهای گذشتهنگر در شناسایی زیانها پس از وقوع آنها، یکی از دلایل اصلی کاهش تابآوری بانکی است. این مطالعه با تأکید بر محاسبه زیان مورد انتظار پرتفوی اعتباری توسط مدلهای مختلف، بر ارزیابی دلالتهای مدلهای ریسک اعتباری برای ثبات و ارتقای تابآوری بانکی تمرکز دارد. با توجه به محدودیتهای دادهای در ایران و عدم ثبت دقیق مبتنی بر استاندارد، با استفاده از روش تولید مصنوعی دادههای استاندارد ازدادههای موجود شامل پرتفوی اعتباری با ۱۰۰۰ تسهیلات به رتبهبندی اعتباری بر اساس توزیع فراوانی تجربی و احتمال نکول با استفاده از توزیع بتا-دوجملهای و شبیهسازی تسهیلات با استفاده از توزیع پارهتو مقید اقدام شده است. تولید دادههای استاندارد مصنوعی از دادههای موجود بر پایه شبیهسازی مونت کارلو با یک میلیون تکرار استوار است. نتایج نشاندهنده آن است که مدل واسیچک نسبت به مدلهای ترکیبی در برآورد زیان مورد انتظار محافظهکارانهتر عمل مینمایند، ولی تغییرپذیری نتایج آنها نسبت به همبستگی نکولها، بیشتر است. با توجه به یافتهها، تحلیلگران ریسک اعتباری با یک بده بستان بین سطح محافظهکاری و ثبات نتایج مدلها مواجه هستند و تمرکز نهاد ناظر، بانک مرکزی، بر آستانه همبستگی میتواند در کاهش احتمال بحرانهای بانکی موثرتر بوده و تابآوری نظام بانکی را افزایش دهد.
واژههای کلیدی: ریسک اعتباری، استاندارد بینالمللی گزارشگری مالی شماره ۹، زیان مورد انتظار، ثبات بانکی، مدلهای آستانهای و ترکیبی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
