دوره 19، شماره 54 - ( 7-1398 )
جلد 19 شماره 54 صفحات 277دوره259فصل__Se |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Lashgari Tafreshi E, Ahmadi َ. (2019). Explanation the Functional principals of Spatial Governance in trans structure framework methodology . jgs. 19(54), 259-277. doi:10.29252/jgs.19.54.259
URL: http://jgs.khu.ac.ir/article-1-3040-fa.html
URL: http://jgs.khu.ac.ir/article-1-3040-fa.html
لشگری تفرشی احسان، احمدی سیدعباس. تبیین بنیان های کارکردی حکمروایی فضایی در چارچوب انگارۀ پساساختارگرا تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی 1398; 19 (54) :277-259 10.29252/jgs.19.54.259
1- دانشگاه یزد، یزد - دانشگاه یزد- پردیس علوم انسانی و اجتماعی - گروه جغرافیا ، ehsanlashgari80@yahoo.com
2- دانشگاه تهران، تهران- دانشگاه تهران- گروه جغرافیای سیاسی
2- دانشگاه تهران، تهران- دانشگاه تهران- گروه جغرافیای سیاسی
چکیده: (5570 مشاهده)
حکمروایی فضایی مشتمل بر مطالعه ارتباط بین تجارت، سیاست و حل تنش ها و سازگاری ها مابین نیروهای اجتماعی مختلف در یک قلمرو فضایی در چارچوب الگوهای حکمرانی دمکراتیک می باشد. افزون تر شدن اهمیت این رویکرد در مدیریت فضا ناشی از واگذاری هرچه بیشتر وظایف و اختیارات دولت به بخش غیردولتی بوده است. این فرایند موجب تعاملی شدن هرچه بیشتر اِعمال قدرت و توزیع اختیارات فضاسازی در میان نیروهای مختلف اجتماعی و سبب سازگاری نظری - فلسفی هرچه بیشتر این رویکرد با انگارۀ پساساختارگرا گردیده است. این پژوهش، ناظر به تبیین الگوهای معرفت شناسانۀ رویکرد حکمروایی فضایی در چارچوب انگارۀ پساساختارگرا می باشد. در این راستا کوشش گردیده با روش توصیفی - تحلیلی در درجۀ نخست مفهوم حکمروایی و ابعاد و زیرمجموعه های آن در ارتباط با فضای جغرافیایی تعریف گردد. سپس با تطبیق رابطه حکمروایی فضایی با انگارۀ پساساختارگرا؛ نظرگاه نوینی در رابطه با علل تأثیرگذاری بیشتر این مکتب، در شناخت این مفهوم ارائه گردد. یافته های تحقیق بیانگر آن است که با توجه به اهمیت یابی کنش نیروهای های اجتماعی در حکمروایی فضایی این رویکرد الزاماً نمی تواند ابعاد فرامکانی و فرازمانی داشته باشد و در جهت شناخت اثرات آن در تولید و بازساخت فضای جغرافیایی نمی توان از روشهای اثبات گرا که یکی از ویژگیهای مهم آن تعمیم پذیری است، استفاده نمود. ضمن اینکه عقلانیت ارتباطی مورد تأکید حکمروایی بر خلاف عقلانیت پدیداری؛ مدیریت، تولید و بهینه سازی فضا را نه در درون اذهان افراد بلکه در طی یک فرایند ارتباطی در میان نیروهای اجتماعی جستجو می نماید.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
جغرافیای سیاسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This work is licensed under a Creative Commons — Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0)