دوره 22، شماره 67 - ( 10-1401 )                   جلد 22 شماره 67 صفحات 219دوره205فصل__Se | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

kashefi M, entezari M, Jafari Aghdam M. Elevation of natural vulnerability in the karst aquifers (case study: karst aquifers of Sheshpier and Borgan, Fars province). jgs 2022; 22 (67) :205-219
URL: http://jgs.khu.ac.ir/article-1-3508-fa.html
کاشفی مهدی، انتظاری مژگان، جعفری اقدم مریم. ارزیابی آسیب پذیری ذاتی در آبخوان های کارستی(مطالعه موردی: آبخوان کارستی ششپیر و برغان، استان فارس). نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی. 1401; 22 (67) :205-219

URL: http://jgs.khu.ac.ir/article-1-3508-fa.html


1- دانشجوی دکتری ژئومورفولوژی دانشگاه اصفهان، دانشکده علوم جغرافیایی، اصفهان، ایران
2- استادیار ژئومورفولوژی، دانشکده علوم جغرافیایی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران ، m.entezari@geo.ui.ac.ir
3- استادیار ژئومورفولوژی، دانشکده علوم جغرافیایی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده:   (5801 مشاهده)
آسیب پذیری به عنوان یک استعداد ذاتی سیستم آب زیرزمینی در نظرگرفته می شود که وابسته به میزان حساسیت این سیستم به تأثیرات انسانی و یا طبیعی می باشد . آسیب­پذیری ذاتی، براساس ویژگی­های ژئومورفولوژی کارست سطحی، نوع و میزان تغذیه آبخوان و رفتار هیدرودینامیکی آبخوان کنترل می شود. آبخوان­های کارستی در استان فارس، مهمترین منبع تامین آب مورد نیاز جوامع انسانی در این استان بوده که با توجه به شرایط طبیعی منطقه و فعالیت های انسانی مستعد آلودگی می باشند. آبخوان کارستی ششپیر و برغان، نقش حیاتی در تامین آب شرب و کشاورزی جوامع محلی اطراف خود دارد. هدف از این پژوهش برآورد آسیب پذیری طبیعی، آبخوان های ششپیر و برغان با استفاده از مدل های پیشنهادی کاست اکشن 620 و اولویت بندی سطح آبخوان ها در زمینه اقدامات حفاظتی و ارائه راهکارهای مدیریتی به منظور حفاظت بهتر از آنها می باشد. در این مدل برای تهیه نقشه آسیب پذیری طبیعی از نقشه‌های زمین‌شناسی، خاک، پوشش گیاهی، مدل ارتفاع رقومی ده متر و آمار بارش ایستگاه های هواشناسی استفاده شده است و آسیب پذیری به عنوان برایندی از سه عامل C,O,P مورد ارزیابی قرار می­گیرد. و در نهایت منطقه از نظر آسیب­پذیری در 5 طبقه آسیب­پذیری خیلی زیاد، زیاد، متوسط، کم و خیلی کم طبقه­بندی شد. نتایج حاصل از مدل کپ، نشانگر آسیب پذیری طبیعی بالای منطقه می باشد. مجموع میزان آسیب پذیری در دو طبقه خیلی بالا و بالای این منطقه در حدود 47 درصد می باشد که بیشترین پهنه پوششی آن آبخوان ششپیر می باشد. نتایج این پژوهش نشان دهنده کارامدی روش های ارائه شده توسط کاست اکشن 620، به منظور تشخیص و محافظت از منابع آب زیرزمینی از آسیب پذیری و آلودگی طبیعی می باشد.
متن کامل [PDF 1585 kb]   (831 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: ژئومورفولوژی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Applied researches in Geographical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb