هدف از این تحقیق مطالعۀ تأثیر دود حاصل از سوزاندن برگ­های یک­سالۀ گیاه V.speciocum موجود در منطقۀ یزن بویین­زهرا در ترمیم زخم پوست آسیب­دیدۀ موش صحرایی نر نژاد ویستار بود. در این  بررسی تجربی پایه­ای، در شرایط درون­تنی، 36 سر موش صحرایی نر بالغ به طور تصادفی در سه گروه کنترل، شم و گروه تجربی تحت تیمار قرار گرفتند. روز جراحی روز صفر محسوب شد و تیمار 10 روز ادامه یافت. در روز 14، موش­ها با کلروفرم کشته شدند و نمونه­برداری از محل بستر زخم جهت مطالعات هیستولوژیکی با رنگ­آمیزی اختصاصی تری­کروم­ماسون و وان­گیسون برای کلاژن و نیز جهت سنجش میزان جذب نوری اسید آمینه هیدروکسی پرولین تحت بررسی قرارگرفت. بررسی گروه­های تجربی نشان داد که ضخامت اپیدرم، قطر فولیکول­های مو، تعداد و قطر عروق خونی در رنگ­آمیزی وان­گیسون و تری­کروم­ماسون افزایش معناداری در مقایسه با گروه­های شم وکنترل نداشت، اما تعداد فولیکول­های مو در گروه تجربی تیمار با دود کاهش یافت. قطر کلاژن در گروه تیمار افزایش یافته بود، ولی این افزایش معنادار نبود. به­علاوه میزان جذب نوری اسید آمینه هیدروکسی پرولین گروه­های تجربی نسبت به گروه شم وکنترل در سطح  p<0.001معنادار بود. نتایج نشان داد که استفاده از دود برگ­های یک­سالۀ گیاه گل ماهور، به­طور­کلی باعث افزایش سرعت ترمیم زخم و بسته­شدن آن نشد و احتمالاً در مرحلۀ تکثیر از مراحل ترمیم زخم اثر اندکی از خود نشان داد که به بررسی بیشتری احتیاج دارد.