اسید­آسکوربیک به ­منزلۀ یک ویتامین و تعدیل­ کنندۀ عصبی در بیشتر نواحی مغز پستانداران از­جمله پوستۀ هستۀ اکومبنس یافت می­شود. در تحقیق حاضر به بررسی نقش اسید­آسکوربیک در پوستۀ هستۀ اکومبنس بر حافظۀ فضایی و یادگیری موش ­های صحرایی پرداختیم. به این منظور از 35 سر موش صحرایی نر از  نژاد  ویستار در محدودۀ وزنی 270-220 گرم در 5 گروه استفاده شد: گروه کنترل، شاهد و سه گروه دریافت­کنندۀ دوزهای (12، 24 و 48 μg/rat/side ) اسید­اسکوربیک. یک­ هفته پس از بهبودی تزریق به داخل پوستۀ هستۀ اکومبنس صورت گرفت. سی­ دقیقه پس ­از تزریق، حیوان در ماز آبی موریس (MWM) قرار گرفت و شاخص ­های یادگیری و حافظۀ فضایی ثبت و تحلیل شد. نتایج نشان داد اسید­ اسکوربیک به طور معنی­ داری در دوز  μg/rat/side 48  مسافت طی­شده و زمان  رسیدن به  سکو  پنهان را در مقایسه با کنترل شاهد افزایش می­ دهد (001/0p<). تزریق داخل پوستۀ هستۀ اکومبنس اسید­اسکوربیک به نقص یادگیری فضایی انجامید.

برآورد جمعیت دوپای فیروز (هاتسونی فیروزی) در دشت میرآباد شهرضا به شیوه­ های فاصله­ ای (ترانسکت خطی) و روش صید و صید مجدد در سال های 1386 لغایت 1388 صورت پذیرفت. در دوره مطالعه، در زمان فعالیت گونه و خارج از فصل تولیدمثل تلاش شد با زنده­ گیری، علامت­ گذاری، رهاسازی و صید مجدد افراد به شیوه اشنابل در چندین مرحله پیاپی فراوانی جمعیت در زیستگاه مورد نظر برآورد شود. همزمان با پیمایش ترانسکت­ های خطی با استفاده از موتورسیکلت و پرژکتور با کمک دو ناظر در تیپ ­های زیستگاهی مختلف افراد مشاهده شده به ثبت رسیدند. سعی شد تلاش برای برآورد فراوانی به شیوه ترانسکت خطی و شیوه اشنابل در تیپ­های زیستگاهی مختلف و همچنین در زمان های مختلف (مبتنی بر تغییرات نور ماه در شب­های مختلف) از توزیع مناسبی برخوردار باشد. نتایج حاصل از شیوه فاصله ­ای، اشنابل و شوماخر اشمایر فراوانی جمعیت گونه تحت مطالعه در زیستگاه موردنظر را به ترتیب 226، 402 و 387  فرد برآورد نمودند. بررسی حدود اطمینان برآوردها نشان می‌دهد، سطح بالایی برآورد شده به شیوه‌ی ترانسکت خطی به سطح پایینی شیوه‌ی شوماخر اشمایر نزدیک تر است. با توجه به نتایج به دست آمده و ویژگی های رفتاری گونه تحت مطالعه به نظر می رسد در این پژوهش روش فاصله ای روش مطمئن تری نسبت به روش صید و صید مجد است. اگرچه روش­ های صید  مجدد طراحی شده به دلیل دارا بودن فرضیات محدودکننده بیشتر برای جمعیت های بسته دقت برآورد بالاتری را دارند، با این حال قابلیت اطمینان به روش برآورد فروانی یک گونه کاملاً به رفتار گونه تحت مطالعه در گزینش زیستگاه بستگی خواهد داشت.
 

در این مطالعه اثر عصاره آبی سه گونه Salvia perspolitana ، S. palaestina و S. bracteata بر باکتری­ های بیماری­ زای Staphylococcus aureus،  Escherichia coli وPseudomonas aeroginosa تحت مطالعه قرار گرفت. جهت بررسی خاصیت ضدمیکروبی عصاره اين گیاهان از روش ­های انتشار چاهک-پلیت و حداقل غلظت بازدارندگی رشد (MIC) استفاده شد. نتایج نشان داد که فقط عصاره S. bracteata در پلیتStaphylococcus aureus  هاله ­عدم­ رشد به ­قطر 9 میلی­متر تشکیل داد. عصاره هر سه گياه در Escherichia coli و Pseudomonas aeroginosa هاله ­عدم­ رشد تشكيل دادند. تاثير عصاره S. bracteata با تشكيل هاله عدم رشد به ­قطر 10 میلی ­متر از ساير گونه­ ها مؤثر­تر بود. نتایج MIC نشان داد كه عصاره S. perspolitana اثر ضعيفي بر باکتری Staphylococcus aureus داشت و اثر بازدارندگي در غلظت µg/ml  1024 مشاهده شد. عصاره اين گونه، همچنين در غلظت µg/ml 256 بر باکتری­های Escherichia coli و Pseudomonas aeroginosa اثر بازدارندگي داشت. بيش ­ترين اثر براي S. bracteata به دست آمد به­ طوري كه اثر بازدارندگي عصاره اين گياه براي Staphylococcus aureus، µg/ml 64 و براي دو باكتري ديگر برابر با  µg/ml128 به ­دست آمد. عصاره S. palaestina اثر ضعيفي بر باکتری Staphylococcus aureus داشت و اثر بازدارندگي در غلظت  µg/ml 1024 مشاهده شد. عصاره اين گونه، همچنين در غلظت µg/ml 512 بر باکتری ­های Escherichia coli و Pseudomonas aeroginosa اثر بازدارندگي داشت. بنابراين نتيجه ­گيري شد كه گونهS. bracteata  مي­ تواند به منزله گونه ­اي مناسب جهت استفاده ضد باکتریایی تحت مطالعه بيش تر قرار گيرد.