. حشره ­کش­های شیمیایی دارای اثرات سمی چون اثرات مخرب بر سیستم تولیدمثلی و اختلال در عملکرد غدد درون­ریز هستند. در پژوهش تجربی حاضر، اثر حشره­ کش شیمیایی موونتو در مقایسه با حشره ­کش زیستی کیتوزان بر سیستم تولیدمثلی ماده در شرایط in vivo بررسی شده است. در این پژوهش، 56 سر موش به­صورت تصادفی به 7 گروه شامل کنترل، تیمار با موونتو وکیتوزان تقسیم شدند. پس­از تیمار به مدت 21 روز، موش­ها کشته شده، تخمدان­ها و خون جدا، بافت تثبیت و با روش H&E رنگ­آمیزی شدند. سپس قطر، تعداد فولیکول­ های اولیه، ثانویه و آنترال و سطح هورمون­های FSH,LH و استرادیول اندازه ­گیری شد. نتایج نشان داد تیمار با کیتوزان بر تعداد و قطر فولیکول­ های اولیه، ثانویه و آنترال در گروه­های mg/kg 5/2 و 5 کیتوزان اثر معنی­دار ندارد، اما کاهش معنی­دار در گروه mg/kg 10 کیتوزان و کلیه گروه­ های تیمار با موونتو ایجاد می­کند. همچنین سطح هورمون­های استرادیول، FSH وLH  تحت تیمار با موونتو و تیمار با غلظت 10 کیتوزان نسبت به گروه کنترل کاهش معنی­ دار یافته است. یافته­ ها نشان می­دهد موونتو موجب تغییر سطح هورمون­ های جنسی و ایجاد تغییر در ساختار فولیکول ­های تخمدانی و القاء آسیب به سیستم تولیدمثلی ماده شده، در حالی­که کیتوزان به دلیل اعمال حداقل آسیب به ساختار تولیدمثلی ماده می­تواند به ­مثابۀ حشره­ کش زیستی مورد استفاده باشد.

چکیده. کمرکولی جنگلی در ناحیۀ اوراسیا با حدود 18 زیرگونه از گسترش وسیعی در جنگل­ های کهنسال خزان­کنندۀ پهن ­برگ برخوردار است. جمعیت مقیم این پرنده در جنگل­ های پهن‌برگ بلوط در رشته کوه زاگرس به عنوان S.e.persica معرفی شده است. هدف از این مطالعه بررسی ساختار ژنتیکی و روابط تکاملی زیرگونۀ کمرکولی جنگلی رشته کوه زاگرس در مقایسه با کلادهای اروپایی (European)، آسیایی (Asian) و قفقازی (Caucasian) است. برای این منظور تعداد 10 فرد از دو ناحیه زاگرس شمالی در استان کرمانشاه و زاگرس جنوبی در استان کهگیلویه و بویراحمد با مجوز از سازمان حفاظت محیط زیست زنده­گیری و نمونه­ های خون آنها برداشت شد. مطالعات ژنتیکی با استفاده از 136 توالی کامل ژن ND2 (1041جفت باز) مستخرج از بانک ژن و 10 توالی از رشته کوه زاگرس تحت بررسی قرار گرفت. تحلیل­های تبارشناسی با استفاده از مدل TRN +G و رسم درخت بیزین و حداکثر درست نمایی انجام گرفت. همچنین روابط بین هاپلوتایپ‌ها با استفاده الگوریتم‌های اتصال میانه و پارسیمونی تحت بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که از 10 نمونۀ توالی یابی شده، چهار هاپلوتایپ منحصر به فرد حاصل شد. همچنین تحلیل‌های تبارشناسی حاکی از آن بود که جمعیت‌های زاگرس از تبار قفقازی تفکیک‌پذیر است. همچنین از 10 نمونۀ توالی یابی شده، چهار هاپلوتایپ منحصر به فرد حاصل شد. نتایج آمارۀ F_ST حاصل از تحلیل واریانس مولکولی (AMOVA) تغییرات معنی‌دار ساختار ژنتیکی را در بین جمعیت‌های مختلف کمرکولی جنگلی را نشان داد. آمارۀ F_CT نیز حاکی از بروز تغییرات ژنتیکی قابل توجه در بین جمعیت‌های مختلف تبارهای آسیا، اروپا، قفقاز و زاگرس بود. در نهایت جمعیت‌های مختلف کمرکولی جنگلی در اوراسیا را می‌توان به سه گونۀ تکامل نژادی تقسیم نمود و زیرگونه‌ها‌ی S.e.persica و S.e.caucasian را بعنوان دو گونۀ تکامل نژادی مشترک در نظر گرفت.