حضور فلزهای سنگین باعث کاهش رشد گیاهان و نقص عمل­کرد آنها می ­شود. فلزهای سنگین همچنین، موجب القای تشکیل انواع فعال اکسیژن می­شوند و ازاین راه به سلول­ های گیاهی آسیب می­رساند. یکی از راهکارهای اساسی گیاه برای مقابله با آسیب­های ناشی از فلزهای سنگین، راه ­اندازی سیستم پاداکساینده­ است که خود شامل آنتی­ اکسیدان­ های آنزیمی و غیرآنزیمی است. از مهم­ ترین این نوع آنزیم­ ها، سوپراکسید­دیسموتاز است که با تبدیل آنیون سوپراکسید به پراکسید هیدروژن به بقای گیاه کمک می­کند. در ادامه، آنزیم ­های پراکسیداز و کاتالاز با تبدیل پراکسید هیدروژن به آب آن را خنثی می­کند. راهکار دیگر گیاه برای مقابله با فلزهای سنگین، هم­زیستی با قارچ میکوریزی وزیکولار آرباسکولار است. در پژوهش حاضر، بذرهای جو رقم ریحان در دو دستۀ میکوریزی و غیرمیکوریزی در چهار غلظت صفر، 100، 200، 300 و 400 میکروگرم گرم سولفات نیکل آب­دار بر گرم خاک در گلخانه کاشته شدند. پس ­از نمونه­برداری از بخش­های هوایی گیاهان مشخص شد در تیمارهای میکوریزی فعالیت آنزیم­های آنتی­اکسیدان در مقایسه با گیاهان غیرمیکوریزی بیشتر است. همچنین مشخص شد در ریشۀ گیاهان میکوریزی تجمع فلز نیکل در مقایسه با ریشۀ گیاهان غیرمیکوریزی بیشتر است که این خود نشان­ دهندۀ نقش قارچ میکوریز وزیکولار آرباسکولار در ممانعت از انتقال فلزهای سنگین و جلوگیری از آسیب به بخش ­های هوایی گیاه است.

نانو ذرات نقره کاربرد وسیعی در علوم پزشکی دارند هدف این مطالعه بررسی اثر نانوذرۀ نقره بر تغییرات بافتی تخمدان در موش ­های تیمارشده با ایزونیازید است. در این پژوهش تجربی از40 سر موش صحرایی مادۀ بالغ استفاده شد که به ­طور تصادفی به پنچ گروه هشت­تایی تقسیم شدند؛ گروه کنترل بدون تیمار بود، گروه شاهد mg/kg 2/0 سرم فیزیولوژی، گروه تجربی1 mg/kg50 داروی ایزونیازید، گروه تجربی2 mg/kg50 داروی ایزونیازید به همراه mg/kg25/0 نانوذرات نقره و گروه تجربی3 mg/kg50 داروی ایزونیازید به همراه mg/kg5/0 نانوذرات نقره دریافت کردند. همۀ تزریق­ ها برای مدت 15 روز و داروی ایزونیازید بصورت گاواژ و نانوذرۀ نقره به­ صورت تزریق درون­ صفاقی تجویز شد. سپس، تمام حیوانات تشریح و بافت تخمدان جدا و در محلول فرمالین 10 درصد قرار داده سپس رنگ ­آمیزی هماتوکسیلین ائوزین جهت مطالعات بافتی انجام شد. در گروه ­های تجربی 1، 2 و 3 کاهش در تعداد فولیکول ثانویه و جسم زرد نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. تعداد فولیکول بدوی و فولیکول گراف در گروه تجربی 3 دارای افزایش معناداری نسبت به گروه ایزونیازید است و تعداد فولیکول اولیۀ تک­لایه در گروه تجربی 2 و 3 نسبت به گروه تجربی 1 دارای افزایش معنادار است که احتمال دارد در پژوهش حاضر به­ دلیل مصرف کمترین نانوذرات نقره، خواص سمی آن کمتر در بافت تخمدان بروز کرده باشد. بنابراین، استفاده از نانوذرات در میزان پایین می­تواند اثر تخریبی ایزونیازید را بر بافت تخمدان، کاهش دهد.

سردۀ علف هفت­بند با 29 گونه در ایران گروهی از  گیاهان یکساله و چند ساله را در زیستگاه ­های مختلف تشکیل می­دهد. P. aviculareتشکیل گونه­ ای پیچیده را داده که تفکیک آن از گونه­های P. arenastrum, P. patulum  بسیار دشوار است. در این تحقیق تلاش شده است تا با بررسی­­های دانه­ های گرده­، سطح فندقه ­ها، بشرۀ پوشانندۀ گلپوش و برگ، صفات افتراقی برای گونه­ها فراهم آید. درمجموع 33 جمعیت از 6 گونۀ یک­سالۀ علف هفت­ بند مشتمل بر P. aviculare، P. arenastrum،  P. patulum،  P. argyrocoleon،   P. polycnemoides  و P. olivascens بررسی شدند. واحدهای جمعیتی از طبیعت جمع­آوری و با میکروسکوپ نوری و الکترونی شدند. بررسی دانه­های گرده در تمام گونه­ های تحت بررسی از نوع منفرد، subprolate یا  Prolate spheroidal و سه­ شیاری هستند. بیشترین تنوع در تزئینات سطحی مشاهده شد. طول محور استوایی، طول محور قطبی، طول شیار، قطر نسبی گرانول­ها و متوسط فاصلۀ گرانول­ها سایر صفات افتراقی دانه­ های گرده بودند.  بررسی آماری داده­ های بشره مؤید آن است که طول و عرض یاخته­ های بشره و نیز  طول یاخته روزنه در گونه های بررسی شده تنوع نشان می­دهند. ارتباطی نزدیک بین P. aviculare و P. arenastrum  و بین گونه ­های P. argyrocoleon و P. olivascens دیده شد. موقعیتی متمایز برای گونۀ P. polycnemoides می تواند با ویژگی­ های بشره مشخص شود. نتایج مشخص کرد که مجموعۀ صفات انتخابی دارای ارزش تاکسونومیکی است.

ترخون (َ.Artemisia dracunculus L) خواص آنتی­اکسیدانی، ضددیابت، ضدباکتریایی و ضدالتهابی دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر عصارۀ هیدروالکلی ترخون بر اضطراب و افسردگی در موش­ های صحرایی نر مواجه شده با استرس مزمن بی­ حرکتی است. 48 سر موش صحرایی به 6 گروه 8 تایی تقسیم شدند: 1) کنترل، 2) استرس، 3) ترخون 100، 4) ترخون 500، 5) استرس-ترخون 100 و 6) استرس-ترخون 500. گروه­ های 3، 4 و 6، هرروز 6ساعت به مدت 21 روز متوالی در مقیدکننده قرار گرفتند. گروه­های 3 و 5 عصارۀ ترخون را با دوز mg/kg100 و گروه­های 4 و6 نیز عصاره را با دوز mg/kg 500  به­مدت 21 روز به صورت گاواژ دریافت نمودند. در پایان دوره آزمون ماز بعلاوه مرتفع و تست شنای اجباری برای سنجش اضطراب و افسردگی حیوانات مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از آنالیز واریانس یک­طرفه انجام گرفت و 05/0p<  به عنوان سطح معنی­ داری در نظر گرفته شد. درصد ورود به بازوی باز و درصد زمان سپری شده در بازوی باز در گروه ­های استرس-ترخون به ­طور معنی­ داری بیشتر از گروه استرس بود (05/0p<). عصارۀ ترخون موجب کاهش معنی­ دار زمان بی­ حرکتی در گروه­ های­ استرس-ترخون در مقایسه با گروه استرس در تست شنای اجباری شد (01/0p<). نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که عصارۀ هیدروالکلی ترخون، احتمالاً به علت داشتن ترکیبات آنتی­ اکسیدانی، اضطراب و افسردگی را در موش­ه ای تحت استرس بی­ حرکتی کاهش داد.

دانۀ گردۀ 7 گونۀ سردۀL.  Rubus متعلق به زیرسردۀ L.  Rubus از ایران با میکروسکوپ نوری (LM) و میکروسکوپ الکترونی نگارۀ (SEM) تحت بررسی قرار گرفت. طی این مطالعه چهارده خصوصیت مختلف گرده ­شناسی سنجیده و اندازه­ گیری شدند. تمامی دانه­ های گردۀ منفرد، سه­ شیار منفذی، جورقطب، از نظر اندازه متوسط بودند. سه شکل دانۀ گرده شامل prolate،  perprolate و prolate spheroidal  در نمونه­ های یکسان تشخیص داده شد. ساختار شکاف­ ها معمولاً سه شیار (ectocolpi) و سه منفذ درونی (endoporus) را نشان می­ دهد شیارها بلند بوده که 70 تا 90 درصد طول محور قطبی را در بر می­ گیرند. منفذ درونی در ناحیۀ میانی شیار قرار دارد. سطح تزئینات اگزین نشان داده که تمام گونه­ ها دارای الگویی شیاردار یا مخطط هستند که در برخی گونه ­ها از جمله R. hyrcanus ، R. persicus   و R. sanctus   این شیارها تا حدودی مستقیم­ اند (striate) و برجستگی کمتری دارند ولی در دیگر گونه ­ها این شیارها به ­صورت برجسته و چندشاخه (scabrate-striate) در طول محور قطبی گرده­ ها هستند. صفات دانۀ گرده شاخصی مفید برای جدایی آرایه­ ها در سطح گونه است. به نظر می­ رسد ارتباطی بین تنوع دانۀ گرده و رویشگاه­ های گونه­ ها نیز وجود دارد.

گونه­ های بخشه Batrachium در ایران با استفاده از خصوصیات ریخت ­شناسی و ریز ریخت ­شناسی بررسی شده اند. بررسی خصوصیات ریخت­ شناسی و ریزریخت­ شناسی برگ­ ها، گلبرگ و میوه همراه با خصوصیات دانه ­های گرده در چهارگونه از این سرده شامل R. rionii، R. sphaerospermus ،R. trichophyllum و R. peltatus است. دانه ­های گرده با استفاده از SEM و  LEM تحت بررسی قرار گرفتند. هفت خصوصیت ریخت­ شناسی با استفاده از روش­های آماری و  نرم­ افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفته اند. دانه­ های گرده در گونه های تحت بررسی دارای گرده­ های سه­شیاری بوده و شکل آن بین گونه­ های مختلف، متفاوت بود. آرایش و تزئین اِگزین (لایۀ بیرونی گرده) به­ صورت خارهای ریز بوده و این امر بین چهارگونه مشترک است. نتایج بررسی­ های آماری مستقل بودن R. sphaerospermus را مورد تأیید قرار داد و شباهت آن با R. peltatus را نیز مشخص کرد. همچنین تنوع درون­گونه­ ای R. trichophyllum در نتایج آماری تأیید شده است.

در اکثر نقاط ایران به ­دلیل وجود شوری آب و خاک مشکلات زیادی در زمینه پرورش چمن در فضای شهری وجود دارد. یکی از راهکارهای مناسب جهت حل این مشکل استفاده از کند کننده­ های رشد گیاهی از جمله ترینگزاپک اتیل در مدیریت چمن است که بسیار مرسوم و معمول شده است. براین اساس پژوهشی به­ منظور بررسی کاربرد ترینگزاپک اتیل در شرایط تنش شوری روی سه گونۀ چمن سردسیری آگروستیس، آگروپایرون و فستوکا در شرایط گلخانه ای با خاک لوم شنی انجام شد. نتایج نشان داد محلول پاشی برگی  چمن ها با ترینگزاپک اتیل سبب افزایش ویژگی­ های رشدی، محتوای کلروفیل، کاروتنوئید و میزان پرولین در اندام هوایی شد. در حالی­ که افزایش میزان شوری (سدیم کلراید) آب آبیاری منجر به کاهش صفات اندازه ­گیری فوق بجز کاروتنوئید و پرولین در مقایسه با شاهد شد. هر دو تیمار ترینگزاپک اتیل و شوری سبب کاهش معنادار ارتفاع رشد، وزن تر و خشک اندام هوایی شد. چمن آگروستیس بیشترین تحمل به شوری را در بین چمن­ های تحت مطالعه نشان داد. نتایج این پژوهش نشان داد کاربرد ترینگزاپک اتیل باعث افزایش تحمل به شوری از طریق بهبود کیفیت چمن و درصد برگ سبز، افزایش محتوای کلروفیل و میزان پرولین و کاهش میزان سرزنی چمن­ ها شد.

آنزیم کوتیناز جزء خانوادۀ آنزیمی سرین هیدرولازها بوده که توانایی هیدرولیز انواع استرها و پلی ­استرهای کوچک مانند کوتین را دارد. کوتین گیاهان از ترکیبات پلی­ استری هیدروکسی و اپوکسی اسید چرب تشکیل شده است که در مقابل آب نفوذناپذیر است و تنها باکتری­ های بیماری­ زای گیاهی  قادر به تجزیۀ آن هستند. به­ منظور شناسایی این مقاومت، در ابتدا میوه­ های خیار (Cucumis sativus-' C. sativus')، سیب زرد (Golden Delicious apple 'Malus domestica') ، سیب قرمز (Red Delicious apple 'Malus domestica'') و گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum Mill. Commun ' S. lycopersicum') تهیه و از پوست این میوه ­ها به روش کلرفرم متانول، کوتین استخراج و میزان آن در این میوه ­ها مقایسه شد. سپس، با استفاده از محیط کشتی اختصاصی حاوی کوتین و سنجش فعالیت آنزیمی، جداسازی سویه­ های تولیدکنندۀ آنزیم انجام شد. از نمونه­ های غربال شده، DNA استخراج شد و واکنش PCR به­ کمک پرایمرهای یونیورسال براساس 16s DNA جهت شناسایی نمونه­ ها انجام گرفت. در ادامۀ مطالعات بیوانفورماتیک، شناسایی و ثبت نمونه­ ها در ژن   بانک انجام شد. نتایج نشان می­داد که درصد کوتین استخراج­شده در سیب بیشتر است و احتمالاً سیب درمقابل آفات و بیماری­ ها مقاوم ­تر است. همچنین، شش سویۀ تولیدکنندۀ آنزیم کوتیناز از جنس  Klebsiella و Enterobacter به­ کمک بررسی فعالیت آنزیمی و محیط کشت اختصاصی حاوی کوتین جداسازی و توالی کدکنندۀ ناحیۀ 16s DNA این باکتری­ ها در ژن بانک ثبت شد

مطالعۀ حاضر به­ منظور اندازه­ گیری گلوکز، کلسترول و هماتوکریت به­ عنوان شاخص ارزیابی اثر زیره­سیاه بر سلامت و مقاومت کپورمعمولی نسبت به تنش شوری انجام شد. ماهیان (057/0±457/2 گرم) در چهار گروه با سطوح مختلف صفر، 5/0، 1 و 5/1% زیرۀ سیاه تغذیه شدند. بعد از 56 روز تغذیه، به­ منظور سنجش گلوکز، کلسترول و هماتوکریت، خون­ گیری طی پنج مرحله انجام شد (یک­بار قبل از تنش و چهار مرحله بعد از تنش). میزان گلوکز، کلسترول و هماتوکریت به­ طور معنی­ داری تحت تأثیر شوری قرار گرفت. در روز اول پس از استرس، میزان گلوکز و هماتوکریت در همۀ تیمارها در مقایسه با میزان آنها قبل از استرس به­ طور معنی­ داری افزایش یافت. بعد از استرس، میزان کلسترول در همۀ تیمارها در مقایسه با قبل از استرس به­ طور معنی ­داری کاهش یافت. میزان هماتوکریت در بین تیمارهای مختلف تفاوت معنی­ داری نداشت. در روز اول پس­از استرس، میزان گلوکز در گروه­ های تغذیه شده با زیره­سیاه در مقایسه با گروه شاهد به­ طور معنی­ داری افزایش یافت. سطوح گلوکز و هماتوکریت در همۀ تیمارها به­ تدریج از روز سوم کاهش یافت. بعد از استرس، تفاوت معنی­ داری در میزان بازماندگی در بین تیمارها مشاهده نشد. با این­حال، بیشترین بازماندگی مربوط به ماهیان تیمارشده با زیرۀ سیاه بود. نتایج نشان داد که مکمل غذایی زیرۀ سیاه، اثر مثبتی بر گلوکز، هماتوکریت و مقاومت کپور معمولی نسبت به تنش شوری دارد.

ماهی کولیکورا،  Alburnus filippii،از خانوادۀ کپورماهیان است و از رودخانه های ارس و سفیدرود و تالاب انزلی دیده شده است. با توجه فقدان اطلاعات کافی در باب ویژگیهای استخوان شناسی، گونۀ A. filippii این تحقیق با هدف توصیف ساختار اسکلتی آن به اجرا درآمد. براي این پژوهش تعداد 20 قطعه ماهی به وسیلۀ دستگاه الکتروشوکر از رودخانۀ اهرچاي صید و پس از تثبیت در فرمالین 10 درصد بافري، براي انجام مطالعات استخوان شناسی رنگ آمیزي و شفاف سازي شدند. سپس، ویژگیهای استخوانی گونۀ A. filippii به تفصیل توصیف و با ساختارهای اسکلتی توصیف شدۀ دیگر گونه های جنس Alburnus مقایسه شد. براساس نتایج، گونۀ A. filippii یافتهها نشان داد مجموعه ای از ویژگیهای استخوانی شامل تیزبودن زائدۀ میانی استخوان فکی، وجود تمایل به بالا در زائدۀ کورونوئید، برآمده بودن حاشیۀ قدامی استخوان فکی لامی، بادبزنی شکل بودن بخش قدامی استخوان قاعده ای لامی، تیزبودن بخش خلفی استخوان پیشومر، کوچک بودن چهارمین قطعه استخوان زیرچشمی و وجود تعداد 11 استخوان پتریگیوفور در ساختار بالۀ پشتی از دیگر گونه های این جنس در ایران تشخیص پذیر است.

در این بررسی، آرایه ­شناسی سردۀ Lappula Moench از تیرۀ گاوزبانیاندراستان­های خراسان براساس نمونه‌های وسیع موجود در هرباریوم دانشگاه فردوسی مشهد (FUMH) تحت­ مطالعه و بازنگری قرارگرفت. مطالعۀ حاضر وجود شش گونه از این سرده را در منطقه تأیید می‌کند که عبارتند از: Lappula barbata ،L. microcarpa ،L. semiglabra ،L. sessiliflora ،L. sinaica و .L. spinocarpos همچنین، بررسی نمونه‌هایی از این سرده در خراسان که قبلاً تحت عنوان گونۀ L. drobovii  به­ عنوان گزارشی از این منطقه برای فلور ایران ذکرشده بود نشان داده می­شود که با ویژگی های آن و با توجه به یک­ساله­ بودن، متعلق به گونۀ L. sessiliflora است. بدین­ سبب وجود گونۀ L. drobovii  در ایران رد می­شود. کلید شناسایی گونه‌ها، نقشه انتشار و تصاویرمیوه­ های آنها نیز در این مقاله ارائه شده ‌است.

تغییرات اساسی برپایۀ مطالعات متعدد تبارشناختی در رده­بندی نهان­ دانگان، بازنگری و به ­روزرسانی مجموعه­ های فلور هر منطقه را اجتناب­ ناپذیر می­کند. در این مقاله، وضعیت فلور افغانستان مطالعه می ­شود و ترکیب فلور آن با فلور ایران مقایسه می­ شود. طبق جمع ­بندی آخرین مطالعات صورت­ گرفته تاکنون، مطابق با نظام APG IV، فلور افغانستان شامل 40 راسته، 130 تیره، حدود 1030 سرده و حدود 5065 گونۀ نهان­ دانه است و فلور ایران 42 راسته، 139 تیره، حدود 1252 سرده و حدود 8090 گونۀ نهان­ دانه را دربرمی­ گیرد که از این بین، 39 راسته، 124 تیره، 844 سرده و حدود 1800 گونه بین دو کشور مشترک هستند. پرتیره ­ترین راسته در افغانستان راستۀ نعناسانان و در ایران راستۀ میخک ­سانان است. تیرۀ کاسنیان دارای بیش­ ترین تعداد سرده در هر دو کشور است. به­ لحاظ تعداد گونه، بزرگ ­ترین تیرۀ افغانستان تیرۀ کاسنیان ولی بزرگ­­ ترین تیرۀ ایران تیرۀ باقلائیان است. پرگونه ­ترین سرده ­های هر دو کشور نیز به ­ترتیب سردۀ گون و سردۀ هزارخار هستند. بازدانگان در افغانستان 2 راسته، 4 تیره، 7 سرده و 22 گونه دارند و در ایران 2 راسته، 3 تیره، 5 سرده و 17 گونه را شامل می­ شوند. با افزودن 58 گونه از نهان­ زادان آوندی برای افغانستان و 60 گونه برای ایران و 311 گونه از خزه­ گیان برای افغانستان و 534 گونه از خزه ­گیان برای ایران، درمجموع، تعداد رویان­ داران در حدود 5460 گونه برای افغانستان و حدود 8700 گونه برای ایران است.