Tripleurospermum transcaucasicum (Manden.) Pobed.  (تیره کاسنیان و طایفه Anthemideae) به عنوان گزارش جدیدی از استان آذربایجان شرقی در شمال غربی ایران گزارش می­گردد. از نظر ریخت شناسی مشابه گونه­های T. caucasicum (Willd.) Hayek و T. monticolum (Boiss. & A.Huet) Bornm است. ویژگی­های متمابز کننده و تشریحی گونه گزارش شده با گونه­های نزدیکش مقایسه شده است.  پراکنش جغرافیایی گونه ی مذکور و گونه­های نزدیک در ایران ارائه شده است.

دو گونه خزۀ جدید به نام‌های Grimmia dissimulata و Schistidium pruinosum متعلق به تیرۀ Grimmiaceae برای فلور خزه‌ای ایران از استان خراسان رضوی گزارش می‌شوند. براساس تحقیقات انجام شده، تا کنون 16 گونه گریمیا و 13 گونه شیستیدیوم از ایران گزارش شده است. در این تحقیق، صفات کلیدی، پراکنش جغرافیایی و همچنین شکل‌های هر دو گونه آورده شده است.

گیاه نوروزک (Salvia leriifolia) گونه ای از تیره نعنائیان است که بومی ایران و افغانستان بوده و کاربردهای متعددی در صنایع پزشکی، دارویی و غذایی دارد. هدف از این مطالعه بررسی ترکیبات تشکیل دهنده و خاصیت آنتی اکسیدانی اسانس نوروزک بود که به صورت خودرو در نیشابور و بجستان (استان خراسان رضوی، شمال شرق ایران) می روید. استخراج اسانس از بخشهای هوایی این گیاه به روش تبخیر با بخار آب انجام و اسانس حاصل به روش GC/MS آنالیز شد. با توجه به نتایج، 1و8 سینئول (%27/21) و (%20/13) ، آلفاپینن (%11/11) و(%11/13) و بتاپینن (%21/11) و (%20/13) به ترتیب ترکیبات عمده اسانس این گیاه در منطقه بجستان و نیشابور بودند. فعالیت آنتی اکسیدانی اسانس به سه روش مختلف DPPH، TBARSو BCB مورد بررسی قرار گرفت. در همه سنجشها اسانس کل و سه استاندارد (آلفاپینن، بتاپینن و 1و8 سینئول) اثر آنتی اکسیدانی معنی داری (p<0.01) را نشان دادند. فعالیت آنتی اکسیدانی به دست آمده در روش های TBARS و BCB بیش تر از میزان اندازه گیری شده با روش DPPH بود. عالوه بر این، سنجش BCB به عنوان مناسب ترین روش برای اندازه گیری فعالیت آنتی اکسیدانی اسانس معرفی شد. اسانس گیاهان رشد یافته در منطقه نیشابور، دارای فعالیت آنتی اکسیدانی بیشتری در مقایسه با اسانس گیاهان منطقه بجستان بود.

طی بازنگری گونه‏ های یک­سالۀ جنس Silene در ایران، نمونه‏ های جالب­ توجهی مشاهده شدند که تاکنون به­ طور رسمی از ایران گزارش نشده‏اند. در این مقاله S. nocturna از بخشScorpioideae  به­ منزلۀ گزارشی جدید و S. gallica از بخشLasiocalycinae  از رویش­گاه‏ های جدید به گونه‏ های سومین جنس بزرگ فلور ایران افزوده می‏ شوند. شرح کامل هریک از گونه‏ ها، توزیع جغرافیایی در ایران و تصاویر آنها ارائه می‏شود.

ساختار تشریحی دمگل‌‌آذین 35 جمعیت متعلق به 18 آرایه از Scrophularia L. تحت بررسی قرار گرفت .از بین 37 صفت کیفی و کمی تحت بررسی در دمگل‌‌آذین، صفاتی نظیر وجود پارانشیم نردبانی و تعداد لایه‌های آن، وجود فیبرآبکش، وجود غلاف آوندی، وجود کلانشیم مماسی در قسمت ‌باله‌‌ها و تعداد لایه‌های آن، ابعاد مقطع عرضی، ضخامت دستجات‌آوندی، ابعاد پارانشیم مغز، ضخامت آوند چوب، ضخامت بخش پارانشیمی و ضخامت کلانشیم مماسی در قسمت ‌باله‌‌ها ارزش آرایه‌شناسی بالاتری در جدایی آرایه‌ها دارند. درنهایت، مقایسۀ نتایج این مطالعه با طبقه‌بندیGrau  (1981) حاکی از آن است که از بین 12 گروهی که او ارائه کرده است، 3 گروه به­ واسطه صفات تشریحی تأیید شده و در بقیۀ موارد هم­خوانی قابل توجهی بین دو مطالعه مشاهده نمی‌شود.

پاکلی­تاکسل داروی شیمی­درمانی است که باعث مهار رشد سلول­ ها می­ شود. در بررسی­ های انجام­ شده، بیماران با عمل­کرد نرمال کبدی با مصرف پاکلی­ تاکسل افزایش بیلی­روبین، ALT و AST را تجربه کرده­ اند. هدف این مطالعه بررسی اثر تزریق درون صفاقی دوزهای mg/kg 5 و 10 نانوذره اکسید روی بر کبد موش ­های تیمار شده با پاکلی­ تاکسل بود. 35 موش مادۀ بالغ نژاد ویستار به 7 گروه شامل کنترل، شم ( تزریق سالین)،گروه تجربی 1 و 2 ( تزریق نانواکسید روی)، گروه تجربی 3 ( تزریق پاکل­یتاکسل)، گروه تجربی 4 و 5 ( تزریق نانو اکسید روی همراه با پاکلی­تاکسل) تقسیم شدند. عمل­کرد کبد 28 روز پس­از پایان تزریق بررسی شد. درگروه تجربی3 مورفولوژی کبد بزرگ و متورم بود. اکثر سلول­ های کبدی هسته­ های متراکم و شکل سلولی تغییریافته داشتند که حاکی از وقوع مرگ سلولی بود. آزمایش خون افزایش قابل­ملاحظه در سطح ALT،AST و بیلی­روبین و کاهش معنادار در سطح ALP را در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. در گروه تجربی 4 و 5 تغییرات شکل سلولی، افزایش در مرگ سلولی و شاخصه­ های کبدی به­ طور مشخصی در مقایسه با گروه تجربی 3 کاهش یافت، به­ طوری­ که تفاوت معناداری با گروه کنترل وجود نداشت. تفاوتی بین گروه­ های تجربی 1 و 2 در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد. براساس یافته­ ها، می­توان نتیجه گرفت که نانوذرات اکسید روی اثر جانبی پاکلی­ تاکسل بر کبد را کاهش می­دهد.

آنزیم لیپاز یکی از مهم­ ترین آنزیم­ های هیدرولیتیک است که در صنایع مختلف مانند صنایع غذایی، ‌لبنیات، ‌دارویی،‌ شوینده­ ها و غیره کاربرد دارد. در این آزمایش، به­ منظور بهینه ­سازی تولید لیپاز در باکتری Salinivibrio sp. SA2، از روش طراحی آزمایش تاگوچی به­منزلۀ روشی قدرتمند برای بررسی متغیرهای مؤثر‏ بر فرآیند تولید آنزیم، میان­کنش  فاکتورهای مختلف و به­ دست ­آوردن ترکیبی بهینه از متغیرهای تحت آزمایش استفاده شد. شرایط بهینه برای فاکتورهای pH، ‌دما، دور شیکر، غلظت روغن زیتون و نوع نمک به­ترتیب 8،°C  35، rpm 100، 2 درصد و کلرید سدیم M 1 به­ دست آمد. عوامل با تأثیر معنی­ دار بر فرآیند تولید لیپاز به­ ترتیب اهمیت pH، هوادهی و نمک تعیین شدند. حداکثر فعالیت لیپاز در شرایط بهینه و در سطح معنی­ داری 5 درصد (p< 0.05)، U/mg 4/120 محاسبه شد.

در ﻣﻄﺎﻟﻌۀ ﺣﺎﺿﺮ، ﺗﺄﺛﻴﺮ عصارۀ هیدروالکلی گیاه پنج ­انگشت (Vitex agnus-castus) به منزلۀ مکمل غذایی بر شاخص­های رشد و تغذیه­ ای در لاروهای گورخرماهی (Danio rerio) به ­مدت چهار ماه بررسی شد. لاروها از زمان شروع تغذیۀ فعال تا سن چهارماهگی (میانگین وزن: 1/0±1/2 گرم، میانگین طول: 3/0±2/5 سانتی­متر) با جیرۀ غذایی حاوی عصارۀ گیاه تغذیه شدند. ماهیان تغذیه­ شده با جیرۀ غذایی حاوی عصارۀ گیاهی در شاخص­ های رشد، تغذیه ­ای و بقاء نسبت به گروه شاهد در وضعیت بهتری قرار داشتند (p<0.05). استفاده از عصاره تأثیر معنی­ داری بر میزان بازماندگی بچه­ ماهیان نداشت (p>0.05). جیرۀ حاوی 15 گرم عصاره به­ طور معنی­ داری بهترین ضریب تبدیل غذایی (05/0±071/0) را ایجاد کرد (p<0.05). با افزایش مقدار عصارۀ جیرۀ غذایی، ضریب رشد ویژه ماهیان افزایش یافت. بالاترین و پایین­ ترین شاخص افزایش وزن بدن به ترتیب در تیمار T3 (22/33±583/541) و T0 (71/17±962/252) بدست آمد (p<0.05). بالاترین شاخص وضعیت در تیمار T3 (011/0±447/4) و کمترین مقدار در تیمار T0 (021/0±525/2) مشاهده شد. در مجموع، این تحقیق پیشنهاد می­کند اﻓﺰودن 15 گرم عصاره به جیرۀ غذایی گورخرماهی ﻣﯽ­ﺗﻮاﻧﺪ در ﺑﻬﺒﻮد ﻋﻤﻠﮑﺮد رﺷﺪ و ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻧﻬﺎیﯽ مؤثر واقع شود و ﺑﻪمنزلۀ ﻣﮑﻤلی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای جیرۀ ﻏﺬایﯽ کپورماهیان در ﻧﻈﺮ گرفته شود.

در این مطالعه، تأثیر پیش تیمارهایی متشکل از جلبک­های سبز-آبی و سبز و نیز مواد معدنی، بر تحریک فعالیت­های بیوشیمیایی و متابولیکی جوانه ­زنی بذر زرین­ گیاه (Dracocephalum kotschyi Boiss.) بررسی شد. پرایمینگ با سه نوع جلبک، سبز-آبیSpirulina platensis Geitler، جلبک سبز Beyerinck vulgaris Chlorella و جلبک سبز Dunaliella bardawil UTEX-2538 and/or IR-1 (Isolated from Gave-Khooni) و نیز محیط کشت غذایی تغییریافته جانسون، به­صورت تیمار با سوسپانسیون فیلتر شده جلبکی یا تیمار با جلبک زنده در درون محیط کشت، اعمال شد. چون گونه­ های Dunaliella ویژۀ آب­های شور هستند، لذا از محیط کشت غذایی حاوی 6/0 درصد NaCl برای آنها و برای Spirulina از محیط کشت حاوی 1/0 درصد NaCl، استفاده شد. پس از خاتمۀ پرایمینگ، فعالیت­های آنزیمی و محتوای قندها در بذور ارزیابی و پس از کشت بذور پرایم شده درون پلیت، برخی شاخص ­های جوانه­ زنی و رشد دانه رست­ها اندازه­گیری شدند. فعالیت آنزیم ­های آلفا و بتاآمیلاز، دهیدروژناز، قند کل و احیاکننده و پروتئین کل بذر، در محیط کشت فاقد نمک (استفاده­ شده برای (Chlorella و در رتبۀ بعدی در حضور 1/0 درصد نمک (برای Spirulina)، از بقیۀ تیمارها بیشتر بود. در محیط کشت  واجد نمک 6/0 درصد، حضور جلبک قادر به بهبود شاخص­ ها نبود اما در محیط بدون نمک، تأثیر مثبت جلبک­ها بیشتر شد. سوسپانسیون فیلتر شده Spirulina به ­تنهایی یا در محیط کشت دارای 1/0 درصد نمک، بیشترین مقادیر فعالیت آنزیم ­های آمیلاز، قندکل و درصد جوانه­ زنی و Chlorella سبب افزایش فعالیت آنزیم دهیدروژناز و بیشترین طول ریشه­ چه شد. سوسپانسیون فیلتر شده Dunaliella در محیط کشت فاقد نمک، سبب افزایش فعالیت آنزیم­های آمیلاز و نیز مقدار قندهای احیاکننده شد.

در تنش­ های محیطی کاربرد برخی ترکیبات از جمله تعدادی از هورمون­ های رشد گیاهی مانند متیل­ جاسمونات می ­تواند سبب افزایش مقاومت گیاه ­شود. در این مطالعه اثر غلظت ­های مختلف متیل ­جاسمونات (10، 20 و 30 میکرومولار) بر افزایش مقاومت گیاه دربرابر تنش خشکی تحت بررسی قرار گرفت. بررسی­ها در گیاه توتون طی تنش خشکی اعمال­شده با پلی­اتیلن گلایکول 20درصد و طی دوره ­های زمانی 3، 6 و 9 روزه انجام شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تنش اعمال­شده به­ طور معنی­ داری موجب افزایش محتوای قندهای محلول، مالون دآلدهید و عوامل دفاعی غیرآنزیمی مانند آنتوسیانین و پرولین می­ شود. همچنین، تنش خشکی موجب کاهش مقادیر رنگیزه­ های فتوسنتزی، کاروتنوئید و فلاوونوئید در نمونه ­های تنش­دیده شد. اما کاربرد متیل­ جاسمونات سبب کاهش مالون دی­آلدهید به­ عنوان شاخص پراکسیداسیون لیپیدی و مقادیر مربوط به عوامل تنش­زدا مثل پرولین، بتاکاروتن و مالون­ دی­آلدهید و افزایش میزان قند محلول و رنگیزه­های فتوسنتزی، آنتوسیانین، فلاونوئید و فلاونول شد. با توجه به کاهش هم­زمان پراکسیداسیون لیپیدی و تعدادی از آنتی­ اکسیدان­ های تحت بررسی، به­ نظر می ­رسد استفادۀ برون­زاد متیل­ جاسمونات در تنش خشکی می­تواند به این گیاه برای تحمل تنش کمک کند.

تکامل صفات ریخت ­شناختی در چارچوب مطالعات تبارزایشی و براساس داده­ های توالی nrITS صورت گرفت. در این تحلیل 28 آرایه شامل دو برون گروه (Betonica officinalis, Melittis mellisophyllum) و 26 آرایه از گونه ­های سرده Stachys که در ایران رویش دارند به­ منزلۀ درون­گروه انتخاب شدند. به­منظور بررسی روند تکامل صفات، ده صفت رویشی و زایشی انتخاب شد. این صفات شامل زیستگاه، شکل رویشی، ریخت‌شناسی برگ، گل‌آذین، کاسه، و جام کرک­پوش بودند. بازسازی روابط تبارزایشی داده­ های توالی nrITS براساس روش استنباط بیزی انجام شد. سپس، بررسی روند تکامل صفات ریخت­ شناختی با استفاده از نرم ­افزار Mesquite  و ماتریس داده­ های ریخت­ شناسی انجام گرفت. نوع صفت، حالت­ های صفت، تعداد گام­ های  و ضریب لازم و ضریب سازگاری برای هریک از صفات محاسبه شد. از میان صفات ریخت­ شناختی بررسی ­شده، صفات مربوط به شکل رویشی و وجود کرک­پوش ساده از جمله صفاتی بودند که دارای بالاترین ضریب سازگاری بود و کمترین جورگرایی را نشان می­دادند. کمترین میزان ضریب سازگاری به صفاتی همچون کاسۀ متقارن، برگ­های قاعده­ ای پایا و وجود کرک غده ­ای اختصاص داشت و به عبارت دیگر بیشترین میزان جورگرایی را نشان می­دادند. بررسی روند تکامل صفات ریخت­ شناختی نشان داده است که بخشۀ Eriostomum و بخشۀ Fragilicaulis به ­ترتیب از جمله ابتدایی ­ترین و پیشرفته ­ترین بخشه­ های سرده Stachys به شمار می رود.

گونه­ های بخشه Batrachium در ایران با استفاده از خصوصیات ریخت ­شناسی و ریز ریخت ­شناسی بررسی شده اند. بررسی خصوصیات ریخت­ شناسی و ریزریخت­ شناسی برگ­ ها، گلبرگ و میوه همراه با خصوصیات دانه ­های گرده در چهارگونه از این سرده شامل R. rionii، R. sphaerospermus ،R. trichophyllum و R. peltatus است. دانه ­های گرده با استفاده از SEM و  LEM تحت بررسی قرار گرفتند. هفت خصوصیت ریخت­ شناسی با استفاده از روش­های آماری و  نرم­ افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفته اند. دانه­ های گرده در گونه های تحت بررسی دارای گرده­ های سه­شیاری بوده و شکل آن بین گونه­ های مختلف، متفاوت بود. آرایش و تزئین اِگزین (لایۀ بیرونی گرده) به­ صورت خارهای ریز بوده و این امر بین چهارگونه مشترک است. نتایج بررسی­ های آماری مستقل بودن R. sphaerospermus را مورد تأیید قرار داد و شباهت آن با R. peltatus را نیز مشخص کرد. همچنین تنوع درون­گونه­ ای R. trichophyllum در نتایج آماری تأیید شده است.

در اکثر نقاط ایران به ­دلیل وجود شوری آب و خاک مشکلات زیادی در زمینه پرورش چمن در فضای شهری وجود دارد. یکی از راهکارهای مناسب جهت حل این مشکل استفاده از کند کننده­ های رشد گیاهی از جمله ترینگزاپک اتیل در مدیریت چمن است که بسیار مرسوم و معمول شده است. براین اساس پژوهشی به­ منظور بررسی کاربرد ترینگزاپک اتیل در شرایط تنش شوری روی سه گونۀ چمن سردسیری آگروستیس، آگروپایرون و فستوکا در شرایط گلخانه ای با خاک لوم شنی انجام شد. نتایج نشان داد محلول پاشی برگی  چمن ها با ترینگزاپک اتیل سبب افزایش ویژگی­ های رشدی، محتوای کلروفیل، کاروتنوئید و میزان پرولین در اندام هوایی شد. در حالی­ که افزایش میزان شوری (سدیم کلراید) آب آبیاری منجر به کاهش صفات اندازه ­گیری فوق بجز کاروتنوئید و پرولین در مقایسه با شاهد شد. هر دو تیمار ترینگزاپک اتیل و شوری سبب کاهش معنادار ارتفاع رشد، وزن تر و خشک اندام هوایی شد. چمن آگروستیس بیشترین تحمل به شوری را در بین چمن­ های تحت مطالعه نشان داد. نتایج این پژوهش نشان داد کاربرد ترینگزاپک اتیل باعث افزایش تحمل به شوری از طریق بهبود کیفیت چمن و درصد برگ سبز، افزایش محتوای کلروفیل و میزان پرولین و کاهش میزان سرزنی چمن­ ها شد.