ناصر جعفری، علی طراوتی، عارف شیخ امیری،
دوره 12، شماره 3 - ( 6-1404 )
چکیده
این مطالعه با هدف ارزیابی شرایط اکولوژیکی و زیست محیطی رودخانه تالار با استفاده از دیاتومه های اپی لیتیک و اپیپلیک انجام شد. نمونه برداری به صورت فصلی از تابستان 1402 تا بهار 1403 در سه ایستگاه منتخب انجام شد. همزمان با نمونه برداری دیاتومه ها، نمونه های آب یک لیتری برای اندازه گیری پارامترهای فیزیکی و شیمیایی جمع آوری شد. نمونه های دیاتومه ها بر اساس پروتکل های استاندارد تهیه و شناسایی شدند. در مجموع 84 گونه از 24 جنس شناسایی شد. متنوع ترین جنس ها Navicula، Nitzschia و Gomphonema بودند. Navicula cryptotenella بالاترین فراوانی سلول را داشت و پس از آن Nitzschia Palea و Navicula rhynchocephala قرار گرفتند. شاخص های تنوع مانند شانون، سیمپسون و یکنواختی گونه ها تفاوت معنی داری نشان ندادند. نتایج تحلیل تطبیقی متعارفی (CCA) بین متغیرهای محیطی و گونههای اپیلیتیک نشان داد که محورهای اول و دوم بهترتیب 09/41 و 81/14 درصد از واریانس کل را تبیین کرده و در مجموع 9/55 درصد از واریانس محدودشده را توضیح میدهند. در مورد گونههای اپیپیلیک نیز، محورهای اول و دوم بهترتیب 37/37 و 40/14 درصد از واریانس کل را پوشش داده و مجموعاً 77/51 درصد از واریانس محدودشده را تبیین میکنند. همچنین، نتایج این تحلیل نشاندهندهی همبستگی قوی بین متغیرهای محیطی (بهویژه pH و فسفات) و ساختار جامعه دیاتومهها در هر دو زیستگاه است که بر نقش تأثیرگذار عوامل محیطی در شکلگیری الگوهای پراکنش این جوامع تأکید دارد.
- مژگان حبیبی، دکتر سعید افشارزاده، دکتر شبنم عباسی،
دوره 12، شماره 3 - ( 6-1404 )
چکیده
فلور هر منطقه بازتابی از تاثیرعوامل مختلف اکوسیستم در طول دوران مختلف زمینشناختی است. شناسایی گیاهان برای تعیین توان طبیعی هر منطقه و کاربری آن بسیار حائز اهمیت است. هدف از مطالعه حاضر بررسی فلوریستیکی منطقه حفاظتشده بصیران شهرستان اقلید در استان فارس است. برای انجام این پژوهش، برداشت نمونههای گیاهی به روش پیمایشی و ترانسکت خطی انجام گرفت. با جمع آوری 250 نمونه گیاهی، 94 گونه از 70 سرده مربوط به 34 تیره شناسایی شد. بیشترین سهم گیاهان منطقه را دولپهایها با 82 گونه و59 سرده به خود اختصاص دادند. تکلپهایها دارای 12 گونه از 11سرده بودند. بزرگترین تیره Fabaceae با 13 گونه و بزرگترین سرده منطقه Astragalus با 7 گونه بودند. از میان نمونهها، تعداد 16 گونه (17%) انحصاری ایران بودند. نتایج حاصل از شناسایی گونههای منطقه نشان میدهد 47 گونه (50%) از گونههای گیاهی موجود در منطقه همیکریپتوفیت و تعداد 59 گونه (63%) متعلق به ناحیه ایران و تورانی بودند. نتایج حاصل، نشاندهنده تاثیر خشکسالیهای سالهای اخیر، افزایش دما و نیز فشار چرای دام، بر گیاهان این منطقه حفاظت شده است. برای مقابله باشرایط کنونی، ضروری است که سیاستهای مدیریتی و حفاظتی سازمانهای مسئول در زمینه چرای دام، برداشت گیاهان دارویی و چوب در منطقه مورد تجدید نظر قرار گیرد.
