اثرات ناشی از کاهش لایۀ اوزون و افزایش اشعۀ فرابنفش را امروزه بسیاری از محققان بررسی کرده­اند. هدف این مطالعه، بررسی تأثیر پرتو UV-B بر گیاه بادرنجبویه (ملیسا اوفیسینالیس) و تأثیر سالیسیلیک اسید و میدان مغناطیسی در کاهش اثر زیان­بار این پرتو بر این گیاه بود. گیاهان بادرنجبویه به مدت 60 روز در وضعیت گلخانه­ای کشت یافتند. تیمار فرابنفش بعد از مرحلۀ شش­برگی اعمال شد و پرتو UV-B به مدت 15 روز و هر­بار به مدت 20 دقیقه اعمال گردید. اسید سالیسیلیک نیز بعد از مرحلۀ شش­برگی با غلظت 1 میلی­مولار به مدت یک­هفته روی گیاهان پاشیده شد. تیمار میدان مغناطیسی به مدت یک ساعت و با شدت­های صفر، 40 و 85  میلی­تسلا اعمال شد. نتایج نشان داد که پرتو UV-B باعث کاهش وزن تر و خشک، رشد طولی ریشه و اندام هوایی شد. این پرتو همچنین میزان رنگیزه­های فتوسنتزی (کلروفیل a، کلروفیل b و کاروتنوئید)، میزان قندها و پروتئین­های محلول را کاهش داد. میزان فعالیت فنیل­آلانین آمونیا­لیاز و ترکیبات جاذب UV نیز تحت تأثیر پرتوهای UV-B افزایش نشان داد. بررسی نتایج نشان داد تیمار با سالیسیلیک اسید و میدان مغناطیسی باعث تخفیف آسیب­های ناشی از اعمال پرتوهای UV-B در گیاه شد و توانست فاکتورهایی را که تحت تابش­های فرابنفش تغییر یافته بودند جبران کند.

میدان­ الکترومغناطیسی فاکتور استرس ­زایی است که موجب تغییر عملکرد دستگاه­های بدن می­شود. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر حفاظتی عصارۀ آبی خیار­دریایی گونۀ خلیج­ فارس در آسیب­های ناشی از میدان­ های الکترومغناطیسی با فرکانس کم بر غدد جنسی موش نر نژاد Balb/C است. موش­ ها به گروه ­های شاهد، شاهد آزمایشگاهی و تجربی 1 و 2 و 3 و 4 و 5 تقسیم ­بندی شدند. گروه­های تجربی به­ مدت 10 روز، روزانه 4 ساعت در­معرض میدان قرار گرفتند. همچنین نمونه­ های گروه­های تجربی 5-2، 6 ساعت قبل از تیمار با میدان الکترومغناطیسی عصارۀ خیار­دریایی دریافت کردند. نمونه ها پس از طی دورۀ تیماری تثبیت و و جهت مطالعات بافت شناسی آماده و با روش H&E رنگ آمیزی شدند. . سپس قطر و تعداد لوله­های منی­ساز، قطر بیضه، وزن بیضه و اپیدیدیم، ضخامت تونیکا­آلبوژینه، تعداد سلول­های اسپرماتوژنیک شامل اسپرماتوگونی­ ها، اسپرماتوسیت­ ها، اسپرماتید­ها، سلول­ های سرتولی­ و سلول­ های لایدیگ اندازه­ گیری شد. نتایج نشان داد که تیمار با میدان بر وزن اپیدیدیم، قطر لوله­های منی­ساز و ضخامت تونیکاآلبوژینه اثر معنی­ دار ندارد اما باعث کاهش معنی­دار در وزن و قطر بیضه، تعداد لوله­های منی­ساز و سلول­های اسپرماتوژنیک در گروه تجربی 1 نسبت به شاهد می­ شود. همچنین نمونه­ های گروه­ های تجربی که قبل­ از تیمار با میدان الکترومغناطیسی عصارۀ خیاردریایی دریافت کرده بودند افزایش معنی­دار نسبت به گروه تجربی 1 نشان دادند. یافته­ها نشان می­ دهد که میدان الکترومغناطیسی بر پارامتر­های بافت بیضه اثر تخریبی دارد، اما عصارۀ خیاردریایی دارای اثر پیشگیری کننده بر آسیب­های القایی توسط میدان الکترومغناطیسی بر غدد جنسی نر می ­باشد.