کلستاز در اثر تجمع بیش­از حد صفرا در کبد به ‌علت عوامل درون یا بیرون­کبدی ایجاد می‌شود. عوارض کلستاز مستقیم یا غیر­مستقیم با کاهش جریان صفرا در ارتباط است و نتیجۀ آن احتباس مواد وابسته به ترشح صفرا (مانند اسید­های صفراوی، بیلی روبین و کلسترول) است. از طرف دیگر عواملی نظیر اپیوئیدها، آلکالین­فسفاتاز، اندوتوکسین‌ها و نیتریک­اکساید در خون افزایش می­یابد که می‌تواند باعث آسیب بافتی شود. از­آنجا­که اخذ آب در هنگام کلستاز کاهش می‌یابد و هسته‌های هیپوتالاموسی مانند هستۀ مجاور­بطنی و هستۀ فوق بصری در تنظیم میزان آب بدن نقش دارند، این تحقیق به بررسی تغییرات بافتی این هسته‌ها در هنگام کلستاز پرداخته است. موش‌های نر نژاد ویستار با وزن 200 تا 250 گرم به صورت تصادفی به سه گروه هفت‌تایی، شامل موش‌های گروه کنترل (بدون جراحی)، موش­های گروه شم (عمل جراحی کاذب) و موش‌های گروه کلستاز، که مجرای صفراوی آنها بسته شد، تقسیم شدند. سپس نمونه‌ها از­نظر بافتی و با استفاده از روش هیستوتکنیک و میکروسکوپ نوری تحت ارزیابی قرار گرفتند. در مغز موش­های کلستاتیک، نکروز در بافت هسته­های مجاور­بطنی و فوق­بصری نسبت به بافت این هسته‌ها در مغز موش‌های شم و کنترل به طور چشم­گیری مشاهده شد. در اثر کلستاز و نکروز بافتی، هتروکروماتینه­شدن برخی سلول­ها و افزایش ضخامت در هسته­های مجاور­بطنی و فوق­بصری نیز اتفاق­ افتاد. احتمال دارد که کلستاز از­طریق افزایش اندوتوکسین­ها باعث ایجاد آسیب بافتی شود.

پاکلی­تاکسل داروی شیمی­درمانی است که باعث مهار رشد سلول­ ها می­ شود. در بررسی­ های انجام­ شده، بیماران با عمل­کرد نرمال کبدی با مصرف پاکلی­ تاکسل افزایش بیلی­روبین، ALT و AST را تجربه کرده­ اند. هدف این مطالعه بررسی اثر تزریق درون صفاقی دوزهای mg/kg 5 و 10 نانوذره اکسید روی بر کبد موش ­های تیمار شده با پاکلی­ تاکسل بود. 35 موش مادۀ بالغ نژاد ویستار به 7 گروه شامل کنترل، شم ( تزریق سالین)،گروه تجربی 1 و 2 ( تزریق نانواکسید روی)، گروه تجربی 3 ( تزریق پاکل­یتاکسل)، گروه تجربی 4 و 5 ( تزریق نانو اکسید روی همراه با پاکلی­تاکسل) تقسیم شدند. عمل­کرد کبد 28 روز پس­از پایان تزریق بررسی شد. درگروه تجربی3 مورفولوژی کبد بزرگ و متورم بود. اکثر سلول­ های کبدی هسته­ های متراکم و شکل سلولی تغییریافته داشتند که حاکی از وقوع مرگ سلولی بود. آزمایش خون افزایش قابل­ملاحظه در سطح ALT،AST و بیلی­روبین و کاهش معنادار در سطح ALP را در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. در گروه تجربی 4 و 5 تغییرات شکل سلولی، افزایش در مرگ سلولی و شاخصه­ های کبدی به­ طور مشخصی در مقایسه با گروه تجربی 3 کاهش یافت، به­ طوری­ که تفاوت معناداری با گروه کنترل وجود نداشت. تفاوتی بین گروه­ های تجربی 1 و 2 در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد. براساس یافته­ ها، می­توان نتیجه گرفت که نانوذرات اکسید روی اثر جانبی پاکلی­ تاکسل بر کبد را کاهش می­دهد.