سمیه قاسمی،
دوره 4، شماره 4 - ( 10-1396 )
چکیده
این مطالعه با هدف بازیافت خاک اره و پودر خون با استفاده از کرم خاکی Eisenia foetida و بررسی روند تغییرات برخی ویژگی های بیوشیمیایی این ضایعات آلی، طی فرایند ورمی کمپوست سازی انجام شد. پودر خون به مقدار صفر، 5 و 10 درصد وزنی با خاکاره مخلوط شد و به مدت چهار ماه اجازه داده شد تا به ورمیکمپوست تبدیل شود. در زمان های 1، 2، 3، 4، 6، 8، 12 و 16 هفته پس از اضافه کردن کرم خاکی به بسترها، فعالیت میکروبی (تنفس پایه)، pH، هدایت الکتریکی (EC)، مقدار کربن آلی، نیتروژن کل و نسبت C:N اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که تأثیر زمان، پودر خون و اثر متقابل آنها بر تمام پارامترهای تحت بررسی معنی دار است. با افزایش زمان انکوباسیون ، مقدار تجمعی کربن معدنی شده، نیتروژن کل و EC تمام تیمارهای ورمی کمپوست در مقایسه با ضایعات اولیه افزایش یافت، اما کربن آلی، C:N و pH روند کاهشی نشان دادند. اضافه کردن پودر خون به بستر خاکاره باعث افزایش سرعت معدنی شدن کربن، EC و نیتروژن کل شد، درحالی که pH، کربن آلی و نسبت C:N کاهش یافت. در پایان زمان انکوباسیون، تیمار خاکارۀ حاوی 10 درصد پودر خون، دارای بیشترین مقدار دیاکسیدکربن آزادشده (1/142 میکروگرم کربن بر گرم)، EC (7/3 دسیزیمنس بر متر) و نیتروژن کل (24/2 درصد) و کمترین مقدار pH (6/6)، کربن آلی (5/22 درصد) و C:N (4/12) بود. براساس نتایج این مطالعه، فرایند ورمی کمپوست سازی می تواند به منزلۀ روش ایمن و مطمئن، برای دفع خاک اره و پودر خون استفاده شود.
