3 نتیجه برای Melissa Officinalis
لطیفه پوراکبر، مهدی عابدزاده،
دوره 1، شماره 2 - ( 10-1393 )
چکیده
اثرات ناشی از کاهش لایۀ اوزون و افزایش اشعۀ فرابنفش را امروزه بسیاری از محققان بررسی کردهاند. هدف این مطالعه، بررسی تأثیر پرتو UV-B بر گیاه بادرنجبویه (ملیسا اوفیسینالیس) و تأثیر سالیسیلیک اسید و میدان مغناطیسی در کاهش اثر زیانبار این پرتو بر این گیاه بود. گیاهان بادرنجبویه به مدت 60 روز در وضعیت گلخانهای کشت یافتند. تیمار فرابنفش بعد از مرحلۀ ششبرگی اعمال شد و پرتو UV-B به مدت 15 روز و هربار به مدت 20 دقیقه اعمال گردید. اسید سالیسیلیک نیز بعد از مرحلۀ ششبرگی با غلظت 1 میلیمولار به مدت یکهفته روی گیاهان پاشیده شد. تیمار میدان مغناطیسی به مدت یک ساعت و با شدتهای صفر، 40 و 85 میلیتسلا اعمال شد. نتایج نشان داد که پرتو UV-B باعث کاهش وزن تر و خشک، رشد طولی ریشه و اندام هوایی شد. این پرتو همچنین میزان رنگیزههای فتوسنتزی (کلروفیل a، کلروفیل b و کاروتنوئید)، میزان قندها و پروتئینهای محلول را کاهش داد. میزان فعالیت فنیلآلانین آمونیالیاز و ترکیبات جاذب UV نیز تحت تأثیر پرتوهای UV-B افزایش نشان داد. بررسی نتایج نشان داد تیمار با سالیسیلیک اسید و میدان مغناطیسی باعث تخفیف آسیبهای ناشی از اعمال پرتوهای UV-B در گیاه شد و توانست فاکتورهایی را که تحت تابشهای فرابنفش تغییر یافته بودند جبران کند.
مریم ابراهیمی، خدیجه کیارستمی، زهرا ناظم بکایی،
دوره 5، شماره 4 - ( 10-1397 )
چکیده
بادرنجبویه گیاهی است دارویی از تیره نعناعیان که به علت خواص درمانی خود در بسیاری از نقاط دنیا کشت می شود. این پژوهش به منظور بهینه سازی فعالیت آنتی اکسیدانی در نوشاخه های تکثیر یافته در کشت بافت انجام شد ،بذرهای این گیاه در محیطMS بدون هورمون برای تولید گیاهجه کشت شدند. سپس نوشاخه های حاصل به محیط کشت MS حاوی mg/l2 BAPمنتقل شدند. پس از 45 روز سالیسیلیک اسید با غلظت های0، 50، 100 و 200 میکرومولار به محیط کشت اضافه شد. میزان فعالیت آنتی اکسیدانی و مقادیر ترکیبات فنلی، فلاونوئیدی و رزمارینیک اسید نوشاخه هادر فواصل زمانی 4, 7, 10و 14 روز پس از تیمار اندازه گیری شد. نتایج نشان داد کمترین میزان IC50 ، بیشترین فعالیت آنتی اکسیدانی با قدرت کاهشی و بیشترین میزان ترکیبات فنلی و رزمارینیک اسید در نوشاخه های تیمار شده با غلظت 100 میکرومولارسالیسیلیک اسید به مدت 14 روز مشاهده شد. همجنین بیشترین میزان ترکیبات فلاونوئیدی و بیشترین میزان فعالیت آنیون سوپراکسید در غلظت 50 میکرومولارسالیسیلیک اسید در روز 14 بدست آمد. به طورکلی غلظت 100 میکرومولارسالیسیلیک اسید به مدت 14 روز برای افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی و ترکیبات دکر شده مناسب تر تشخیص داده شد.
پریچهر حناچی، حجت صادقی علی آبادی، نسیم قربانی، روشنک زرین قلمی، خدیجه کیارستمی،
دوره 8، شماره 1 - ( 3-1400 )
چکیده
بشر از دیرباز به گیاهان علاوه بر دید خوراکی با بینش درمانی نیز نگریسته است. گیاهان منبع غنی از ترکیبات آنتی‌اکسیدانی و فنولی هستند. اسطوخودوس و بادرنجبویه از گیاهان دارویی هستند که غنی از ترکیبات آنتی‌اکسیدانت هستند. هدف از این مطالعه، مقایسه میزان ترکیبات آنتی‌اکسیدانی عصارههای دو گیاه اسطوخودوس و بادرنجبویه و بررسی اثر آن‌ها بر روی رده سلولی سرطان‌های پستان، رحم و تخمدان با استفاده از روش عصاره‌گیری و حلال مناسب است. از برگ خشک گیاهان عصارههای متانولی، آبی، اتانولی تهیه گردید و سنجش فعالیت آنتی‌اکسیدانی با روش DPPH و FRAP صورت گرفت و در نهایت اثر ضد‌سرطانی عصاره‌ها بر روی رده‌های سلول سرطانی پستان، رحم و تخمدان با روش MTT سنجیده شد. مقایسه نتایج سنجش آنتی اکسیدان کل نشان داد بیشترین میزان مربوط به عصاره اتانولی لئوفلیزه بادرنجبویه و عصاره متانولی لیوفلیزه اسطوخودوس است. میزان IC50 عصاره اتانولی بادرنجبویه برابر 0/028 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر بر رده سلولی OVCAR-3 بوده که بهترین نتیجه را نسبت به سایر حلال‌ها و سایر رده‌های سلولی داشته و در رده سلولهای MCF-7 نیز عصاره اتانولی اسطوخودوس با میزان IC50 برابر 2/07 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر بهترین نتیجه را داشت. در رده سلولی HeLa نیز عصاره متانولی اسطوخودوس با IC50 برابر 7/36 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر بهتر از دو حلال دیگر بود. در این پژوهش برای اولین بار تاثیر عصارههای مختلف بادرنجبویه و اسطوخودوس بر روی رده سلولهای سرطان پستان (MCF-7)، تخمدان (OVCAR-3) و دهانه رحم (HeLa) سنجیده شد و نتایج نشان دادکه عصاره اتانولی و متانولی حاصله از این گیاهان دارای خاصیت کشندگی بیشتری بر روی رده سلولهای سرطانی است.
